Deze bijdrage aan straatpoëzie.nl komt uit Woudsend. Waar op 3 maart 2007 op de hoek Ald Wyk en Lewal een poëziesteen is onthuld als eerbetoon aan de dichter en theologe Maria de Groot. Haar Oktober in Woudsend werd eerder gepubliceerd in de bundel Lamp van melkglas uit 1984:

De zon is hier een schilderschool begonnen
van louter gouden en van Indisch blauw.
Tussen de ochtenden en de avonddauw
wordt heel het helder herfstlandschap verzonnen.

De schapenweide met de weidevogels
in grijzen overweldigd door het groen
dat baadt in strijklicht. En het vermiljoen
van daken die in de wind hangen te drogen.

Alles spant samen om het meesterwerk
met initialen zwierig te signeren.
Het nadert zijn voltooiing ongemerkt.

De haven gaat nu tot zichzelf inkeren.
De rozenbottels staan in steenrood vuur
waar dichterbij het water zich ontschoeit.

Mijn bijdrage aan straatpoëzie.nl, de interactieve kaart op internet met locaties van gedichten in de openbare ruimte, komt dit keer Smilde. In een veldje achter de koepelkerk is daar in 2014 op initiatief van Mischa van Huijstee, Rense Sinkgraven en Jan Veenstra een steen met een kwartrijn onthuld ter nagedachtenis van de in Smilde geboren Jacob Israël de Haan (1881 – 1924). Het kwatrijn is afkomstig uit de in 1924 gebubliceerde bundel Kwatrijnen, maar werd eerder in 1919 gepubliceerd in tijdschrift De beweging:

De maan strooit de stralende sterren
Langs den eeuwigen hemel heen
Wie waken er nog heinde en verre?
Mijn hart en mijn lied alleen

De week komt mijn bijdrage aan straatpoëzie.nl, de interactieve kaart op internet met locaties van gedichten in de openbare ruimte, uit Zweeloo.

Op verschillende plekken in het dorp die mogelijk voor toeristen interessant zijn, zijn in 2005 glaspanelen geplaatst met gedichten van onder anderen Marga Kool, Anne Doornbos, Rieks Siebering en Harm Dijkstra. De panelen zijn onderdeel van de wandelroute AaldenRondomme door Zweeloo en Aalden. Berend Masselink schreef voor smederij Masselink aan De Wheem het gedicht Niks meer vragen:

De hamer zingt
De lucht die trilt
Er wordt een paard beslagen

Het gloeiend ijzer
Schroeit de hoeven
Die het moeten dragen

Dit is het beeld
Dat jaar op jaar
Weer verder zal vervagen

Tot ook de laatste boer vertrekt
En de toeristen niks meer vragen

Mijn bijdrage aan straatpoëzie.nl, de interactieve kaart op internet met locaties van gedichten in de openbare ruimte, komt deze keer uit Zuidlaren. Op het terrein van Lentis, ook wel bekend als het voormalige Dennenoord, is een route uitgestippeld met gedichten op panelen. Ze zijn geschreven door dichters uit Noord-Nederland en deelnemers aan de Jan Boer Poëzieprijs. De route is, indien voorradig, verkrijgbaar in het hoofdgebouw aan de E, een van de kortste straatnamen in Nederland. Onder anderen Ton Peters leverde een gedicht:

Niets is hier wat het lijkt

Misschien is deze laan een zin

En zijn de bomen
Woorden van weleer
Die hun betekenis ontgroeiden

Of vormen deze regels
Voor wie ze lezen wil
Een komma in de dag

Want niets is wat het lijkt
Of andersom

Mijn bijdrage aan straatpoëzie.nl, de interactieve kaart op internet met locaties van gedichten in de openbare ruimte, komt deze week uit Assen. Het trappenhuis van De Nieuwe Kolk is daar in 2014 naar een ontwerp van kunstenares Marthe van der Grift voorzien van het door Arjen Nolles geschreven gedicht TT The day after:

Hierbij nodig ik een kop koffie uit om gezellig door jou en mij gedronken te worden, op een terrasje in de stad die jij – mijn liefste poesje – en ik bereikten over de A-acht en twintig uit de richting Assen, waar mijn Ford Fiesta één punt acht diesel werd achtervolgd door meer dan twintig motoren en ik – for a moment – leader of the pack.   

De wekelijkse bijdrage aan straatpoëzie.nl, de interactieve kaart op internet met locaties van gedichten in de openbare ruimte, komt dit keer uit Geesbrug. Willem Koopmans (1934 – 2015) werd in 2004 gevraagd een gedicht te schrijven bij het kunstwerk De Brug van Willem Kind aan de Berkenlaan. Het leidde tot Handreiking:

Handen reikend over water
Brug die mensen samenbindt
Plek waar je de rust nog vindt
En terugkeert… later

Mijn bijdrage aan straatpoëzie.nl, de interactieve kaart op internet met locaties van gedichten in de openbare ruimte, komt deze week uit Coevorden. In 2015 is daar het project 'Scherven van een stad' gelanceerd, met onder meer panelen op tien historische plekken. Jean Pierre Rawie schreef kwatrijnen voor de tien panelen, die zijn ontworpen door Bureau Caspar Conijn uit Amsterdam. Deze foto is gemaakt aan de Friesestraat:

Voor elk die, waar ook heen, de reis aanvaardde
Had je hier kroegen met gastvrije waarden,
Maar wie de postkoets naar het noorden nam
Dronk zich eerst moed in bij de koppelpaarden.

Opnieuw een bijdrage geleverd aan straatpoëzie.nl, de interactieve kaart op internet met locaties van gedichten in de openbare ruimte. Dit keer een titelloos gedicht van Marja Boet zoals dat in 2015 is aangebracht in de hal naar de parkeergarage Westerstraat aan het Noorderplein in Emmen. Daar zijn overigens nog twee 'gedichten' te lezen: een van Pim te Bokkel en Josephine Banens.

Tijdens de Poëzieweek werd ik gewezen op het bestaan van straatpoezie.nl, een interactieve kaart op internet met honderden locaties van gedichten in de openbare ruimte. Bij raadpleging zag ik dat Drenthe (nog) niet was vertegenwoordigd.

Terstond heb ik via het online-formulier De hoofdman, de gids toegevoegd, een gedicht van Jan Wierenga geïnspireerd op de prehistorische grafheuvel Eppiesbergje in het veld langs de Valtherweg bij Odoorn.

Initiatiefnemer van straapoëzie.nl is Kila van der Starre, die aan de Universiteit Utrecht onderzoek doet naar ‘poëzie buiten het boek’. Eerder las ik in Ons Erfdeel een stuk waarin zij pleit voor meer serieuze waardering voor podiumpoëzie. Poëzie in de openbare ruimte hoort daar net zo goed bij. Net als poëzie in reclame, muziek en beeldende kunst.

De hoofdman, de gids

Een hoogte in het land, mijn graf sinds eeuwen
Een baken in het veld, men kon de verten meten
Zijn weg bepalen en niet meer vergeten

Door bos en hei langs plas en oude boerderijen
Een trekkerspad door zanden naast het veen
Voor dolenden een route nergens heen

De wegen zijn allang verkend en vastgelegd
Mijn taken omgeleid. Zo ben ik nu
Een baken niet meer in het land, maar in de tijd:
Ik wijs vanuit de dood u in het heden
De weg naar oorsprong en verleden

Jan Wierenga