Woest en Ledig

Wij zijn (bijna) klaar voor Gluren bij de buren

De raamposter hangt. Het persbericht is verstuurd. De programmakrantjes zijn huis-aan-huis in de buurt verspreid, ook in brievenbussen met Nee/Nee-stickers. Nu nog even de sociale media bewerken. En dan zijn onze voorbereidingen wel zo’n beetje klaar. Dan is het afwachten wat en wie er bij ons komende zondag over de vloer komt. Als er al iemand over de vloer komt.

We hebben onze huiskamer beschikbaar gesteld voor een festival dat voor het eerst in Emmen wordt gehouden. Het heet Gluren bij de buren en speelt zich af op 25 adressen. Bij 'ons' aan de Meerstraat 33 wordt zondag om 13.30 uur, 15.00 uur en 16.30 uur opgetreden door Aly Katerbarg Truin en de Gemeentedichters van Emmen. Toegang gratis, vrije gift na afloop.

Omdat 'wij' ons als huiseigenaar volgens festivalorganisatie Kultlab uit Amersfoort een dag theaterdirecteur mogen wanen, schreef ik ter promotie een verhaal voor de cultuurbijlage van Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant. Met daarin herinneringen aan eerdere huiskamerevenementen en een schets van een verschijnsel dat flink om zich heen grijpt.

Afgaand op De Krant Van Toen, orakel voor alles wat is geweest, is de huiskamer vanoudsher een veelgebruikt cultuurpodium. Denk aan het woord rederijkerskamer. Aan de genres kamermuziek en kameropera. Nog altijd treden wekelijks tussen bank en eettafel artiesten op; niet alleen musici, maar ook dansers, acteurs en schrijvers. In toenemende mate doen ze dat in festivalverband.

Stukafest, met optredens in studentenkamers, bestaat sinds 2001. Muziek bij de buren is sinds 2013 goed voor vijftien plaatsen, waaronder Drachten en Sneek. De huisconcerten in Roden en Peize worden dit jaar voor de negende keer gehouden. In het Drentse Zuidwolde werd in november voor het eerst een huiskamerfestival gehouden. In Hoogeveen was er afgelopen weekend een met optredens op zestien locaties. Later deze maand volgt een festival in Meppel met vijftien huiskamers.

Maar nu is het de beurt aan Emmen, en nog 22 andere plaatsen in Nederland. Voor het programma zie hier.

Schaatsschilderijen – Gosse Koopmans

Een tijdje geleden maakte ik voor de cultuurbijlagen van Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant een 'productie' over schaatsschilderijen. Het leverde een reeks reacties op, zoveel zelfs dat ik later nog twee pagina's kon maken met kunstwerken waarop schaatsers zijn vastgelegd.

En omdat ook daar weer reacties op kwamen, zit ik inmiddels met een behoorlijke verzameling plaatjes. De komende periode wil ik er hier, als het mij uitkomt, af en toe eentje tonen. Met zo min mogelijk tekst, zonder commentaar, omdat schaatsen nu eenmaal het beste gedijt in stilte.

Over optredende dichters en poëzie op het podium

 
In poëzietijdschrift Awater staat een interview met Dichter des Vaderlands Tsead Bruinja. Die met Myrte Leffring zijn plannen en ideeën voor de komende twee jaar bespreekt. Ik citeer een citaat uit een alinea:

"Ik hoop dat ik de komende twee jaar samen met muzikanten onderzoek kan doen naar wat er er nog meer mogelijk is in de voordacht van poëzie, ermee experimenteren. Best vreemd: er wordt steeds vaker poëzie voorgedragen, maar er bestaan geen recensies van de voordrachten zelf. Ik zou willen bekijken of we daar verder mee kunnen komen, dat we er iets zinnig over kunnen zeggen."

Al lezend gingen mijn gedachten naar een stuk van Kila van der Starre in de Ons Erfdeel van augustus 2014. In het Vlaams-Nederlands Cultureel tijdschrift schrijft zij, onder meer, over de ontwikkelingen van de podiumpoëzie sinds Poëzie in Carré in 1966. Van der Starre constateert een 'oorverdovende stilte die in de papieren literaire kritiek heerst omtrent poëzie buiten de bladspiegel':

"De verslagen van poetry slam, de recensies over poëziefestivals en de discussies over de relatie tussen geschreven en voorgedragen poëzie die grotendeels ontbreken in kranten en tijdschriften, vinden online een plaats en een publiek."

Hoewel mijn krant, Dagblad van het Noorden, vergeleken met andere kranten, zowel landelijk als regionaal, veel aandacht geeft aan poëzie – veel te veel volgens een aantal collega's – doen 'wij' nauwelijks verslag van poëzie-optredens, laat staan dat 'wij' recensies maken van voordragende dichters. Dat heeft te maken met een gebrek aan criteria. Waar moet je een voordragende dichter op beoordelen?

De afgelopen dagen heb ik 25 dichters zien voordragen, jong en oud, professioneel en minder bekend. Daar zaten optredens tussen die mij wisten te verrassen, steeds om verschillende reden. De ene keer was het omdat ik de dichter nooit eerder had zien optreden. De andere keer omdat een dichter iets anders deed dan ik van hem of haar gewend was. Dan weer had het te maken met de gekozen gedichten. Dan weer met een 'act' die volgens die dichter bij de gedichten hoorde. Dan weer met de lach van anderen. Dan weer met de ontroering in mij.

Maandagavond zag ik Ingmar Heytze optreden tijdens de Stadsdichteravond in het Grand Theatre in Groningen. Hij deed dat niet al te lang, wat op zich heel goed is, zoveel poëzie kan een mens nu ook weer niet verdragen. Aan de andere kant: de gedachte dat hij voor een schamel kwartiertje helemaal vanuit Utrecht naar Groningen was gekomen. Entree maken. Handen schudden. Opzitten. Uit beleefdheid mee applaudisseren. Opkomen. Voordragen. Buigen. Afgaan. En weer wegwezen. Het zal je beroep maar zijn.

Gedurende zijn optreden plaatste Heytze de hak van zijn ene halfhoge uit grijs-wit slangen- of krokodillenleer gesneden schoen op de neus van zijn andere halfhoge uit grijs-wit slangen- of krokodillenleer gesneden schoen. Ik kon dat goed zien, want ik zat vooraan. Een mooi beeld: een professioneel dichter die op zijn eigen tenen gaat staan om goed voor de dag te komen. Hij droeg voor uit Ik wilde je iets moois vertellen en Voor de liefste onbekende. Er werd flink gelachen en geapplaudisseerd.

Een tweede opvallend optreden in het Grand Theatre werd gegeven door Carmien Michels. Ze was mij beloofd als 'een van die Vlaamse dichters die heel goed kan optreden'. Net als Ingmar Heytze was ook Michiels aangenaam om naar te kijken, zij het op een andere manier. Ze ging bijvoorbeeld op haar hakken staan. En ze droeg niet uit dichtbundels voor, maar vanaf een opgevouwen krant en met behulp van een losbladig systeem waar doorgaans de beginnende dichter aan te herkennen is.

Michels hanteerde tijdens haar vijftien minuten durende performance een interactief concept: vijf opdrachten aan de stadsdichter. De eerste opdracht was het eren van voorgangers en ging gepaard met een raadspel waarbij het publiek in de zaal bij dertien dichtregels de namen van klassieke en moderne dichters mocht noemen. Aan het einde van de quiz werd deze losse regels als een nieuw gedicht voorgedragen.

De overige vier opdrachten kwamen neer op serieus vloeken en vragen stellen bij de actualiteit (wat gepaard ging met het gedicht Fuckerdefuck), verbinden (waarbij het publiek elkaar met gesloten ogen bij de hand moest nemen terwijl een liefdessonnet werd voorgedragen), vergeet te vergeten (wat gepaard ging met anekdote over dementie en een kort gedicht dat twee keer werd voorgedragen) en voorzingen (waarbij het publiek werd uitgenodigd voorgedragen regels hardop te herhalen als ware het een schuldbelijdenis in de katholieke kerk).

Als ik de optredens van Heytze en Michels sterren zou moeten gegeven, wat in onze krant gebruikelijk is bij recensies, zou de een er drie en de ander er vier krijgen. Waarbij de lezer hier op deze plek zelf maar moet uitmaken hoe die verdeling uitpakt. Want was het ene optreden werkelijk 'beter' dan het ander? En waar zat dat dan in? In de interactiviteit? In de presentatie? In het voorkomen van de dichter? In zijn of haar of schoenen? In de gedichten? In de verstaanbaarheid? In de lach? Het applaus? Het licht? Het geluid? Wat is goed? Wat is beter?

Ik weet het niet. Maar zou het graag van een deskundig iemand vernemen.

Op komst: Egbert Streuer in het Drents Museum

Liever beroemd in Moskou dan gezien in Meppel

Dankzij de HP De Tijd van deze week gingen de gedachten terug naar wat actrice Marieke Heebink een paar jaar geleden zei toen ze met Toneelgroep Amsterdam succes boekte in de Verenigde Staten: 'Ik sta hier voor een uitverkochte zaal in New York en hoef godzijdank niet naar Meppel.'

Wybrich Kaastra, directeur van schouwburg Ogterop, was destijds not amused. Niet zo zeer omdat Meppel werd genoemd, dat was slechts een slip of the tongue van Heebink, ze had ook Heerlen kunnen noemen. Het was meer omdat zij, Kaastra, steeds blaren op haar tong moest praten om Toneelgroep Amsterdam naar Drenthe te halen.

In HP De Tijd kwam regisseur Johan Doesburg te spreken over de speelbereidheid van het gesubsidieerde toneel. Doesburg ziet dat 'de grote gezelschappen vele plekken in het land overslaan'. "Het Internationaal Theater Amsterdam is wereldberoemd, maar bijna niemand heeft het gezien. Ze zijn zo beroemd dat ze liever in Moskou spelen dan in Meppel."

DuckDuckGo leert dat met het Internationaal Theater Amsterdam een samenwerkingsverband tussen de Stadsschouwburg Amsterdam en Toneelgroep Amsterdam wordt bedoeld: 'ITA werkt, programmeert, produceert, reist en denkt internationaal. We programmeren en coproduceren toonaangevende én nieuwe internationale makers op vlak van theater en dans.'

Op de vraag waarom de grote gezelschappen niet naar Meppel en vergelijkbare plaatsen willen, zegt Doesburg: "Het kost te veel werk en moeite om al die acteurs en de hele set telkens te vervoeren. De grote gezelschappen kunnen zich, door gesubsidieerd geld achter de hand, veroorloven om niet in De Polder te gaan spelen. Ze gaan niet meer naar die kleine zalen, want dat kost ze alleen maar geld. Dat betekent dat de vrije sector daar wel komt, om in dat gat te springen."

Ten tijde van de uitspraak van Heebink reageerde directeur Kaastra met een felle blogpost die overigens niet meer online staat. In een interview zei ze dat het een misverstand is om te veronderstellen dat liefhebbers van het gesubsidieerde toneel bereid zijn om naar Zwolle of Groningen te reizen om bijzondere producties te zien.

Kaastra destijds: "Sorry hoor, maar de reisbereidheid van toneelpubliek is niet zo groot. Alleen voor echt grote producties als Soldaat van Oranje of Anne stappen mensen in de auto. Ik ben wel eens naar een voorstelling van TA geweest in Zwolle, en daar ben ik niet één bezoeker uit Meppel tegengekomen. Terwijl we een heel geïnteresseerd toneelpubliek hebben."

Kaastra is inmiddels geen theaterdirecteur meer, ze doet tegenwoordig iets in de Franse bed and breakfast-branche. Kort voor haar vertrek zijn de vier Drentse theaters een samenwerking aangegaan en wordt het toneelpubliek in Emmen en Hoogeveen indien zij producties willen zien van bijvoorbeeld het gesubsidieerde samenwerkingsverband Noord Nederlands Toneel en Club Guy en Roni geadviseerd kaartjes te kopen voor voorstellingen in De Nieuwe Kolk en Ogterop.

Meppel is het Moskou van Drenthe.

'Vermengd ons tot ten voorzorg menschen dit'

Deze week aangetroffen in de box met ongewenste e-mail. In het onderwerpveld is sprake van 'Neem 4 weken lang uw favoriete krant voor slechts 4 euro'. Er had ook 'Gratis gedicht Poëzieweek 2019' kunnen staan. Waarschijnlijk gestuurd vanuit Afrika en vervaardigd met een, vermoedelijk met de hand aangedreven vertaalprogramma. Dit is deel 1:

"Zij ton overschot ter viaducten chineezen kan. Oosten tot minste sedert goping zit overal schuld. Het oog werd zee moet ipoh heb. In schatkist arabieren er tinmijnen op. Ad er klimaat besluit genomen op wolfram. Voorzorg bedreven scheppen verkocht gevonden nu in is in kolonist.

Bezocht der zou stroeve ver smelter moderne het sommige. Al in welks hevea dagen geldt. Chinees op beperkt ik af ontdaan. Grooter valorem te gropeng af. Jaarlijks moerassen wat oog federatie dal. Gesteld in tijgers daarbij bestaat opening ik en. Getracht gewonnen aan rug wasschen inwoners lot had.

Groot geeft omdat loopt tin het het sterk terug een. Lieden handen enkele kleine en eerder mollen of ze. Te bordeaux op de werkzaam overgaat nu. Mag bewijs het zelden verder van wat. Kwarts bamboe meende liever van voeten ton mooren aan hun. De bezorgden gomboomen kleederen af de gewijzigd.

Vermengd ons tot ten voorzorg menschen dit. Kintya men sterke waarde ons dit cochin hij. Vergrooten in afwachting na nu tinwinning voorloopig. Markten gas tin houweel invloed aangaan aan. Te uitgaande duimbreed arabieren kettingen om antwerpen. Per komen zal enorm rente onder heele zit. Met krachtiger middelpunt aanplanten far vergrooten ingenieurs.

Als tot streken doelang moderne mantras ter meester. Hout dus wijk stam mag telt. Viaducten aardschok in olifanten krachtige nu is gedurende. Ze primitieve in bevorderen dweepzieke millioenen te. Hun mineraal ook bedreven ongeveer als zoo. Vormen nu kwarts en goeden invoer lappen succes. Puntig er op streng af zelden tembun en alleen.

Verzekeren plotseling aan beschikken wij smeltovens dan spoorwegen per. Oosten een dit noemen tunnel sap dreigt. Wijk uit deel rang niet lot."

De Eerste Emmense Kinderdichter Finale

Vrijdag, vandaag is dat inderdaad morgen, wordt in de bibliotheek van Emmen de eerste Kinderdichter van de gemeente Emmen gekozen. In de aanloop naar de finale volgden 170 basisscholieren daartoe een workshop van een al wat oudere door het Poëziepaleis in Groningen naar Zuidoost-Drenthe gestuurde dichter. Na afloop van iedere workshop vroeg deze aan de kinderen ook thuis een gedicht te schrijven.

Niet iedereen wilde dat, kon dat of deed dat. Toch kreeg de jury – wethouder Robert Kleine, bibliotheekdirecteur Marchien Brons en ik – ter eerste beoordeling een aardig stapeltje kindergedichten toegestuurd. Afgelopen maandag werd de oogst besproken in het bijzijn van Tineke Luchies van de bibliotheek, Rosmarijn Kok en Inge Kappert van het Poëziepaleis tijdens een hapje met een non-alcoholisch drankje.

Na afloop stelden we op basis van de inzendingen heel nuchter vast dat ten minste een deelnemer het in zich heeft om komend jaar als Kinderdichter te fungeren. Dat wil zeggen: zijn of haar ingestuurde gedichten waren zo goed dat van een talent durfden te spreken. Maar talent is niet genoeg. Zo'n kind moet ook dichter willen zíjn. Meer willen schrijven. Het gezelschap van de muzen verdragen, om Markies de Canteclaer te parafraseren.

Als voorbereiding komen de mogelijke kinderdichters vrijdagmiddag bijeen voor een nieuwe workshop. Renée Luth zal ze dan de eerste fijne kneepjes van de voordrachtskunst bijbrengen. Niet onbelangrijk, want een dichter moet behalve schrijven en dichter willen zijn ook kunnen optreden. Al was het maar voor één keer: vrijdagavond tijdens De Eerste Emmense Kinderdichter Finale. In de bibliotheek aan het Noorderplein. Aanvang 19.30 uur. Toegang gratis.

Wilmink in Groningen en Haren, Etty in Amen

De bespreking van In de man zit nog een jongen. Willem Wilmink – De biografie, afgelopen vrijdag in de cultuurbijlage van Dagblad van het Noorden, leidde tot een ingezonden brief. Geschreven door niemand minder dan Arjen Boswijk, volgens Gerard Reve ooit 'een allerliefst blond dier met een guitig werkmansvoorschootje'.

In zijn brief haalt Boswijk herinneringen op aan een bezoek van Wilmink aan de Nassauschool in Groningen. Subtiel plaatst hij aantal kanttekeningen bij het vermeend belabberde proefschrift van Wilmink over de dichter Hendrik de Vries. Ook het slot van de brief is erg goed: 'Later die avond logeerde de dichter bij me en samen dronken we bier en keken we naar Ajax.'

Niet altijd was de ontvangst in het Noorden even hartelijk. Wat bijvoorbeeld te denken van een poging van Wilmink om samen met Vic van de Reijt bij Hendrik de Vries in Haren langs te gaan ter voorbereiding op het proefschrift? Waarbij het handig is om te weten dat Riek de bedillerige levenspartner van Hendrik de Vries was, dat Hendrik door haar Rolf werd genoemd en Goyescos een bundel gedichten is uit 1971:

'Na een voorspoedige reis en na een barre tocht door de uitgestrekte Harense buitenwijken bereikten wij ’t Woeste Hoekje, alwaar wij door de halfgesloten gordijnen de schim van Hendrik de Vries ontwaarden. Na eindeloos bellen verscheen Riek in de deuropening: haar mond in een strakke plooi en almaar nee schuddend. ‘Nee heer’n,’ zei ze ten slotte, ‘jelui zouden morgen komen.’ En de deur werd dichtgesmeten.

Willem ontplofte. In een café aan de overkant schreeuwde hij het uit: ‘Alles heeft die man aan mij te danken, maar het is afgelopen uit, niks meer doe ik voor hem, geen letter meer op papier.’ Na een telefoontje met Riek mochten ze alsnog eventjes binnenkomen. En terwijl Van de Reijt met Riek het huis afzocht naar een fles waarin een staartje zoete rode wijn was achtergebleven, nam Willem met ‘Rolf’, die af en toe uit een sluimertoestand ontwaakte, de varianten van Goyescos door. Willems proefschrift was ‘gered’, verzuchtte Van de Reijt na afloop.'

Ook heel 'interessant', omdat het iets vertelt over de podiumkwaliteiten van Wilmink, is wat Etty schrijft over een recensie in Nieuwsblad van het Noorden na een optreden van Wilmink met Karel Bosman getiteld Eindpunt van de trein:

'Een voorstelling in de foyer van de Stadsschouwburg in Groningen werd door recensent Jacques d’Ancona de grond in geboord. Hij vond het ‘een fout middagje’ vol burgerlijk, nostalgisch gezeur over Twente. ‘Het EO-achtige muziekgroepje inclusief zangsolisten zorgt voor leutige onderbrekingen als het indringend dreigt te worden.’ En dan was ook de microfoontechniek gebrekkig en de geluidsbalans fout. Razend was Willem over ‘die malafide recensie’, maar een video-opname van een optreden in Concordia gaf hem ‘weer alle vertrouwen terug’.'

Biograaf Etty is volgende week vrijdag te gast tijdens De Literaire Hemel in Amen. Volgens de laatste berichten is de avond nagenoeg uitverkocht.

Première nadert voor Brugklas - De tijd van m’n leven

Een speelfilm die op een nationaal publiek mikt en in première gaat in Emmen – dat zien we niet vaak. Maar volgende week gebeurt het. Op 6 februari krijgt Brugklas - De tijd van m’n leven een eerste vertoning in Kinepolis. Reden is dat Emmen en Borger-Odoorn zijn gebruikt als decor. Beide gemeenten, de provincie Drenthe en het Recreatieschap hebben 75.000 euro in de productie geïnvesteerd in de hoop op een wervende werking, zoals een trek van gezinnen deze kant op.

Brugklas – regie: Raymond Grimbergen, scenario: Arnout Vallenduuk – is gebaseerd op de al langer lopende gelijknamige televisieserie. De speelfilmvariant vertelt over Nola, gespeeld door Sterre van Woudenberg. Volgens een persbericht van het ANP is ze zwaar de pineut wanneer op school een video wordt verspreid waarin te zien is dat ze gedumpt wordt door haar vriendje Jesse, gespeeld door Vincent Visser.

"Door haar verdriet en jaloezie komt ze nog meer in de problemen: ze mag niet meer mee op kamp. Hier maakt de populaire Fenna (Stefania Liberakakis) dankbaar gebruik van, want zij wil de knappe Jesse inpalmen. Wanneer Nola ten einde raad is en dit wil voorkomen, krijgt zij hulp uit onverwachte hoek. Boy (Julian Moon Snijder), een rebelse jongen uit de tweede, schiet te hulp."

De film draait vanaf 7 februari in de bioscopen.

Wie dicht waar en met wie in Drenthe en Groningen

Donderdag 31 januari
ASSEN De Nieuwe Kolk, 20.30 uur: Toon Tellegen & Het Wisselend Toonkwintet.
GRONINGEN Bibliotheek Groninger Forum, 12.15 uur: Rense Sinkgraven interviewt Sabine van den Berg.
GRONINGEN Boekhandel Godert Walter, 19.00 uur: Louis Stiller & Bert Hadders.
GRONINGEN Stadhuis raadszaal, 14.00 uur: Yde van Reide, Liesbeth cavé, Nina Werkman, Anna van der Laan, Erik Raven & Atze van Wieren.
LEEK, De Balkoeve, 20.00: Leekstergedichtendag met Harm de Jonge, Eliza Helmond, Hubert Klaver, Paul Marius Borggreve, Eliza Helmond, Sanja Simunic, Foleor van Steenbergen, Jos Lodenwegen en Victoria.

Vrijdag 1 februari
ASSEN, boekhandel Van der Velde, 19.00 uur: Lieke Marsman, Willem Thies, Hanneke Poelmans en Nadua Kramer.
EELDE Cafe G en A Boelens, 20.00 uur: Winterdichters met Sacha Landkroon.
EMMEN Bibliotheek, 19.00 uur: Verkiezing eerste Kinderdichter van Emmen.
GRONINGEN USVA, 13.30: Science slam. Tien promovendi schrijven met jonge dichters een gedicht geïnspireerd op hun onderzoek.
WINSCHOTEN Bibliotheek, 18.30: Poezieworkshops voor kinderen en volwassenen.

Zaterdag 2 februari
GRONINGEN Grafisch Centrum Warmoestraat, 20.00 uur: 18 jaar Kladblok visuele poëzie.
HAREN Bibliotheek, 13.00 uur: Wandelen in de voetsporen van Hendrik de Vries met Rik Andreae, Silvia Dragsta, Anne de Jong, Jørn Zeiler, Renée Luth en Trudy Dijkshoorn.
WINSCHOTEN Bibliotheek 13.00 uur: Anka Willems, Brenda Venema, Bianca Holst, Dienneke Bronsema, Harbert Schutte, Henk Puister, Hubert Klaver, Rob Rosendahl, Remda Spoelstra.

Zondag 3 februari
GRONINGEN Bibliotheek Groninger Forum, 14.30 uur: Dichten en zingen met Kasper Peters en Hans de Troubadour.
HELLUM De Ent, 14.00 uur: Anneke Wasscher, Annie Martens, Bart van Mulkom, Hubert Klaver, Karina Appeldorn, Engelien van de Bunte & Rens Koldenhof.

Maandag 4 februari
GRONINGEN Harmoniegebouw, 9.00 – 21.30: Expositie gedichten en animaties Sofia Manouki.
GRONINGEN Grand Theatre, 19.15 uur: Margriet van der Waal interviewt Antjie Krog.
GRONINGEN Grand Theatre, 20.30 uur: Stadsdichtersavond met Lilian Zielstra, Antjie Krog, Ingmar Heytze, Carmien Michels & Luchtman en bekendmaking nieuwe stadsdichter van Groningen.

Dinsdag 5 februari
GRONINGEN Harmoniegebouw, 9.00 – 21.30: Expositie gedichten en animaties Sofia Manouki.
GRONINGEN Grand Theatre, 19.45 uur: Lévi Weemoedt en Eric Smit
GRONINGEN Boekhandel Godert Walter, 20:00: Harry van Velsen bundelpresentatie Hoe woorden bewegen.

Woensdag 6 februari
GRONINGEN Harmoniegebouw, 9.00 – 21.30: Expositie gedichten en animaties Sofia Manouki.
GRONINGEN Kroeg van Klaas, 20.30 uur: Dichtclub bundelpresentatie Dan de liefde maar.