De tentoonstelling in het Drents Museum gaat dit najaar niet door, maar er is wel een film. Aanvankelijk aangekondigd voor juli brengen Exhibition On Screen en Seventh Art Productions vanaf 10 september het portret Frida Kahlo van regisseur Ali Ray in de Nederlandse bioscopen.
Voor zover de informatie nu strekt zitten daar echter geen zalen in Noord-Nederland bij. Om aan te geven hoe gewild de film is: Landvast in Alblasserdam toont de film wel, naast nog negen andere zalen, waaronder het Fraterhuis in Zwolle. Vanwege Drenthe volgt De Nieuwe Kolk in Assen misschien later.
Uit een persbericht verstuurd door Triple P Entertainment:
'Door middel van interviews met wereldberoemde Kahlo-curatoren, onderzoekt Exhibition On Screen de buitengewone symboliek en thema’s in Frida Kahlo’s schilderijen. We bekijken haar vele zelfportretten maar ook haar minder bekende werken, die allen een feest van levendigheid en kleur op het scherm tonen. Diep ontroerend en soms schokkend, nemen de schilderijen van Frida ons mee op een boeiende ontdekkingsreis in de geest van misschien wel ’s werelds meest favoriete vrouwelijke kunstenaar van de 20ste eeuw.'
Ter verstrooiing en verpoozing kijken wij hier The great, een Engels-Australische serie die speelt aan het hof in Rusland in de achttiende eeuw. Er zijn verschillende regisseurs aan de 10-delige reeks verbonden. Het platform oftewel de streamingsdienst, ooit werd dat eenvoudig 'de zender' genoemd, die de serie brengt heet Hulu, een Amerikaans bedrijf dat grotendeels in handen is van het Disney-concern.
The great is zeer amusant en oogt bijzonder fraai - Hulu heeft blijkbaar diepe zakken. Het is een zwarte komedie, waarbij ik mij afvraag of Russen het wel zo leuk zullen vinden. Hoofdrolspeler is Catherine die vanuit Pruisen naar Rusland wordt gestuurd, daar trouwt met keizer Peter en ontdekt dat de Russen bot, bruut en dom zijn. Ze drinken veel, hebben onbelemmerd seks, vernederen elkaar en kijken niet op een lijk meer of minder.
Catherine daarentegen heeft hoge verwachtingen van het leven. De crux van de serie bestaat eruit dat die verwachtingen niet uitkomen of worden gefrustreerd, dat de lompheid het steeds weer wint van de verlichting, net als in het echte leven. Een 'verhaal' bevat The great niet. Het is meer een gegeven, ergens doet het mij denken aan Black Adder, vooral vanwege de humor, al is die serie absurdistischer en met veel minder geld gemaakt.
In aflevering zes krijgt raadsheer Orlov een ongeluk in het bos. Zijn koetsier wordt gedood door een beer, hij weet zich geen raad in de wilde natuur en stuit al zwervend op een Zweedse soldaat die een paar Russen gevangen houdt. Zijn geweten en intelligentie verhinderen Orlov om de Zweed te vermoorden, toch ontkomt hij er niet aan, waarna het beest in hem ontwaakt. Een verlichte geest is net zo goed een dier.
De ster in de reeks is Elle Fanning. Zij speelt Catherine op de sprankelende wijze en met de bijbehorende lach die haar handelsmerk is. Steeds moet ik denken aan haar rol in de film Super8, een blauwdruk van Stranger things, en dan vooral aan het moment waarop ze in Super8 voor het cameraatje van het vriendengroepjes acteert dat ze acteert en een van die jongens, zijn naam ben ik kwijt, haar ontdekt. Dit alles terzijde.
Elke aflevering wordt afgesloten met een aftiteling. Dat is niet ongewoon. Wat er wel bijzonder aan is, is de onderliggende, of is het bovenliggende, muziek: verrassende Britse culthits, alternative rock zouden de Amerikanen zeggen. Aflevering vijf eindigde met Orgasm addict van Buzzcocks, aflevering zes met She blinded me with science van Thomas Dolby. Ik ben benieuwd wat ik vanavond te zien en te horen krijgen. Nog vier afleveringen te gaan.
Antigone van regisseur Sophie Deraspe opent 6 maart de 40ste editie van het Internationaal Filmfestival Assen (IFA). Programmeur Henriëtte Poelma belooft een 'gepassioneerde en soms provocatieve film met een eigen en moderne blik op de vluchtelingencrisis'.
Antigone vertelt over een meisje, gespeeld door Nahéma Ricci, dat met haar met haar oma, zus en twee broers vanuit Algerije naar Canada vlucht waar haar broers in de criminaliteit belanden. Als uitzetting dreigt, neemt ze het op tegen de autoriteiten. Antigone is de Canadese inzending voor de Oscars.
Vorige week werd bekend welke filmmakers uit Drenthe, Friesland en Groningen meedingen naar de Noordsterren-prijs voor de Beste Noordelijke Film en welke zeven vrouwelijke makers zijn geselecteerd voor de KersVers-prijs voor Beste Nederlandse Film. Het complete programma wordt 10 februari bekendgemaakt via http://www.filmfestivalassen.nl
Noordsterrenprijs:
Eindbaas - Fedde Hoekstra
Het verborgen reisbureau van Oom Tahar - Chris Frieswijk
Voor wie het gemist heeft omdat hij of zij (a) liever vrouwenvoetbal kijkt, (b) wordt afgeleid door het jaarlijkse lawaai rond de TT, (c) een goed boek aan het lezen is of (d) de warmte heeft aangegrepen om nergens zin in te hebben: woensdag heeft de Drentse cultuursector aan cultuurgedeputeerde Cees Bijl een ambitiedocument overhandigd.
In het document, je zou het ook een boekje kunnen noemen, staat wat twintig structureel gesubsidieerde culturele instellingen in Drenthe voor de komende jaren belangrijk vinden. Samengevat komt het er op neer dat zij tevreden zijn met wat zij doen, dat zij hun werk willen voorzetten en een beetje uitbreiden en dat zij hopen op meer steun en dus ook geld van de overheid.
In een persbericht dat over dit momentum door projectbureau K&C is verstuurd, staat dit:
"Cees Bijl zegde toe hier graag aan bij te dragen, zij het met gelijkblijvende budgetten voor cultuur in de komende periode. De kracht zal moeten zitten in slimme cofinanciering met cultuurfondsen en budgetten uit economie en het sociaal domein."
Kortom, het provinciebestuur heeft op het gebied van kunst en cultuur de komende jaren geen andere plannen dan de afgelopen jaren. Het is wel goed zo in Drenthe. Maar dat wisten we al dankzij het coalitieakkoord met de veelzeggende titel Drenthe, mooi voor elkaar! dat mei jongst leden in Assen door PvdA, VVD, CDA, ChristenUnie en GroenLinks werd gepresenteerd.
Op bladzijde 26 van het ambitiedocument staat - desondanks - wat de twintig nodig denken te hebben om hun zegenrijke werk nog beter te kunnen voortzetten. Opvallend is dat veel niet door de provincie, maar door instituties elders verwezenlijkt moet worden: het ministerie van OCW en de landelijke cultuurfondsen.
In het Drentse cultuurbeleid is vanouds oog voor de grote kwaliteit van het erfgoed, de musea, cultuureducatie, festivals en cultuurhistorie. Willen we bovenstaande ambities in Drenthe waarmaken, dan kan dat niet vanuit de huidige middelen. Wij roepen de provincie Drenthe en het bedrijfsleven op ons te helpen. Pleit binnen We the North voor één noordelijke regeling voor verschillende provincies en steden, maar ook voor verschillende beleidsterreinen, zoals leefbaarheid, toerisme, economie en cultuur! Het regioprofiel dat op 1 november 2018 is ingediend bij minister van Engelshoven is een mooi begin.
Een regionale opdrachtverstrekking aan BIS- en landelijke fondsinstellingen. Educatieve activiteiten van BIS-instellingen, die niet in het Noorden zijn gevestigd, bereiken Drentse scholen te weinig. Wat wij nodig hebben is extra ruimte voor culturele programmering op maat, afgestemd op de regio waar wij werken. Die ruimte hebben we nodig vanwege de zeer arbeidsintensieve productieprocessen en -periodes die deze manier van werken vergt. Participatieve projecten met hoogwaardige educatieve en artistieke kwaliteit. De regionale infrastructuur (RIS) en het Programmafonds, voorgesteld door de Raad voor Cultuur, april 2019, bieden kansen voor Drentse musea, podiumkunsten en beeldende kunsten. Daar moeten we bij zijn!
Een andere manier van kwaliteitsbeoordeling door de Raad voor Cultuur en landelijke fondsen. De Raad zou niet alleen moeten werken met artistieke criteria die passen in een grootstedelijke regio. Kennis van de cultuur van Drenthe is nodig om te begrijpen wat hier wordt ervaren als wezenlijke kwaliteit. Dat begrip zal ongetwijfeld leiden tot toekenningen van subsidies die meer recht doen aan de regio.
Uit twee verschillende hoeken ontving ik twee persberichten over twee opvallende initiatieven in het Rensenpark in Emmen.
1. In het kader van het kunstproject Buitenmodel – voorstellen voor landschap wordt 14 juni om 15.00 uur in het onderkomen van Loods13 een lezing gegeven waarbij Jakob van Ringen vertelt over de hedendaagse stedenbouw en het urbanisme en hoe hij daar zelf als architect mee omgaat. Toegang is gratis.
Buitenmodel – voorstellen voor landschap is een initiatief van het kunstenaarscollectief 6kmperuur10mdiep, waarbij een 20-tal kunstenaars uit de drie noordelijke provincies is aangesloten. Leden van het collectief onderzoeken dit jaar het landschap en werken toe naar een expositie die van eind augustus tot half november is te zien bij het CBK in Emmen.
#
2. Stichting Kunst & Cultuur en The Bake Shop zoeken popmuzikanten, filmmakers, dansers, beeldende kunstenaars, theatermakers, producers, rappers en aanverwanten om 'bijzondere crossovers en podiumpresentaties' te realiseren. Als aanzet wordt 23 juni een Poplab Academy georganiseerd in Toolbox.
Uit het persbericht: "Op het programma staat een kort informatief gedeelte over Poplab Drenthe en Up North, het Noordelijk laboratorium voor urban- en popcultuur. Daarna brainstormen alle aanwezigen onder leiding van Ton Brandse van de Academie voor Popcultuur en Ellen de Haan van About:Blank over nieuwe producties."
Voor de uitvoering van de beste ideeën is budget beschikbaar. Aanmelden: jan@kunstencultuur.nl
Te zien op NPO2 op maandag 29 april om 20.25 uur: een documentaire van Geertjan Lassche over verzetsheld Johannes Post, gezien door de ogen van zijn kinderen.
Johannes Post uit Hollandscheveld redde tijdens de Tweede Wereldoorlog het leven van honderden joden en werd in 1944 op 37-jarige leeftijd in de duinen bij Overveen door de Nazi's doodgeschoten. Daarna groeide hij uit een oorlogsheld naar wie in heel Nederland straten, scholen en zelfs een kazerne is vernoemd.
Uit een persbericht verspreid ter aankondiging van De erfenis van een verzetsheld: "Terwijl zijn daden tot op de dag van vandaag tot mythische proporties worden verheven, blijft zijn familie met andere herinneringen achter. Wat zijn hun verwerkingsmechanismen en wat geven ze door aan de generaties erna? Over de pijnlijke prijs voor de achterblijvers - een moeder met acht kinderen - is een leven lang gezwegen."
En ook: "Je zult als kind maar moeten onderduiken, gescheiden van je ouders, en horen dat je vader doodgeschoten is, een vader die je misschien niet of nauwelijks hebt gekend. En dan op de een of andere manier weer verdergaan als herenigd gezin. Vijfenzeventig jaar na zijn dood nemen de in leven zijnde kinderen van Johannes Post alsnog plaats aan de keukentafel om het echte verhaal - ieder op zijn of haar manier - door te geven aan hun nageslacht."
Op de foto: Trijneke, dochter van Johannes Post en haar kleinkind Noor in de gereconstrueerde keuken van de familie Post, zoals die in de oorlog was. Foto Geertjan Lassche/VPRO
Rifka Lodeizen krijgt dit jaar de trofee van het Internationaal Filmfestival Assen. De actrice ontvangt de onderscheiding zondag uit handen van wethouder Karin Dekker van de gemeente Assen vanwege haar 'indrukwekkende carrière als actrice en scenarioschrijver'. De prijsuitreiking is op de slotdag van de 39ste editie van het IFA.
Lodeizen (Amsterdam, 1972) speelde in onder meer Kan door huid heen, Overspel, Simon, Publieke werken, Tonio, Verdwijnen en La Holandesa. Momenteel speelt ze in de serie Judas de rol van Astrid Holleeder. De IFA Trofee wordt sinds 1986 jaarlijks uitgereikt. Vorig jaar ging de prijs naar Sandra den Hamer van EYE Filmmuseum in Amsterdam.
Het Internationaal Filmfestival Assen is het langst bestaande filmfestival van Noord-Nederland en opent vandaag, vrijdag, met de vertoning van Lazzaro Felice. Op het programma in de bioscoop van cultuurcentum DNK in Assen staan vervolgens veertien voorpremières, waaronder Gloria Bell met Julianne Moore, Destroyer met Nicole Kidman, God Only Knows met Monic Hendrickx.
Andere films op het programma zijn onder meer Capharnaüm, The Favourite, Roma en Half the picture, een documentaire over succesvolle vrouwelijke Hollywoodregisseurs en hun ervaringen in een door mannen gedomineerde industrie.
Het IFA werkt dit jaar samen met vier filmfestivals die ieder een gastprogramma vertonen: het Arab Film Festival Rotterdam (Sofia, Les filles du soleil), het Noordelijk Film Festival (And breathe normally), de Terschellinger Filmdagen (verrassingsfilm op locatie) en Movies that Matter (Rafiki, Dirty God).
Eerder deze week werd bekend dat Wieke Paulusma is benoemd tot voorzitter van het bestuur van IFA. Ze volgt Yvonne Turenhout op die vijf jaar bestuursvoorzitter is geweest. Paulusma werkt in de zorg, is raadslid voor D66 in Groningen, zit in het bestuur van het Els Borst Netwerk, de VNG en Stichting Lutje Geluk.
Een speelfilm die op een nationaal publiek mikt en in première gaat in Emmen – dat zien we niet vaak. Maar volgende week gebeurt het. Op 6 februari krijgt Brugklas - De tijd van m’n leven een eerste vertoning in Kinepolis. Reden is dat Emmen en Borger-Odoorn zijn gebruikt als decor. Beide gemeenten, de provincie Drenthe en het Recreatieschap hebben 75.000 euro in de productie geïnvesteerd in de hoop op een wervende werking, zoals een trek van gezinnen deze kant op.
Brugklas – regie: Raymond Grimbergen, scenario: Arnout Vallenduuk – is gebaseerd op de al langer lopende gelijknamige televisieserie. De speelfilmvariant vertelt over Nola, gespeeld door Sterre van Woudenberg. Volgens een persbericht van het ANP is ze zwaar de pineut wanneer op school een video wordt verspreid waarin te zien is dat ze gedumpt wordt door haar vriendje Jesse, gespeeld door Vincent Visser.
"Door haar verdriet en jaloezie komt ze nog meer in de problemen: ze mag niet meer mee op kamp. Hier maakt de populaire Fenna (Stefania Liberakakis) dankbaar gebruik van, want zij wil de knappe Jesse inpalmen. Wanneer Nola ten einde raad is en dit wil voorkomen, krijgt zij hulp uit onverwachte hoek. Boy (Julian Moon Snijder), een rebelse jongen uit de tweede, schiet te hulp."