Zicht op Wildlands vanaf het dakterras van de Holdert
10-3-16
Ik had er al veel mensen over gehoord. Dus ik dacht: ik ga ook maar eens vanaf het dakterras van de Holdert naar Wildlands Adventure Zoo Emmen turen. Het park gaat 18 maart officieel open, koning Willem Alexander poetst zijn buks, veel abonnementhouders zijn wezen proefkijken, de eerste jubelverhalen doen de ronde, alleen de fietsenstalling is vergeten.
Bij binnenkomst in het woonzorgcentrum werd ik verwelkomd door de zoet riekende warme walm die in zeventigpluskringen 'de geur van het einde' wordt genoemd. Voor de lift was het een drukte van belang, vooral door wachtende rolstoelers. Waarop ik besloot de trap te nemen. Zeven verdiepingen klimmen, dat moet iemand die denkt dat de eeuwige jeugd nog in zijn lijf rondspookt aankunnen.
Eenmaal bekomen van het natrillen, bleek het uitzicht boven schitterend. Links zag ik de ijsberen in hun groezelige vacht ijsberen. Rechts in de verte ontwaarde ik een olifant. In het midden lag de kas die Jungola wordt genoemd en bezoekers het gevoel moet geven dat ze in het tropische regenwoud avonturen beleven. "Doctor Livingstone, I presume?" "Nee hoor, ik ben Henk Jeurink uit de Varenkamp. Wij hebben de familie over uit het Westen."
Na een half uurtje hield ik het voor gezien. Vastberaden ergens eind april een kaartje te kopen, als de lente is aangebroken en het wintergrijs op de Es is veranderd in het groen van een nieuwe lente met grootste beloften. Het liefst met korting bij een winkelketen of op Marktplaats van iemand die als prijs een ticket gewonnen heeft, maar bij nader inzien toch liever geld ziet.
In de lift naar beneden kwam ik bijna klem te zitten tussen een bed op wieltjes en een spiegel. Bij het verlaten van de Holdert zag ik dat ze bij zorggroep Treant nog vrijwilligers zoeken en dat er op vrijdag een mannenclub is. Mooi woord overigens, Holdert. Volgens het woordenboek van de Drentse dialecten spel je het met een 'd' en betekent het einde van de werkdag.