Met het oog op de bekendmaking van de winnaars van de prijzen voor het Beste Groninger Boek, eind mei in Groningen, interviewde ik Manik Sarkar. Sarkar debuteerde vorig jaar met de roman Ossenkop waarin een zeldzaam vakkundige, maar ook eigenwijze slager zich staande probeert te houden als in zijn dorp een supermarkt wordt gevestigd.

De gevolgen laten zich raden, maar daar gaat het niet om. Ossenkop vertelt vooral hoe iemand enorm zijn best kan doen, onmiskenbaar kwaliteit kan leveren en zich als middenstander inspant, zonder dat het passend wordt gewaardeerd. De roman vertelt over een stille eenling in een maatschappij waar de grootste monden het voor het zeggen hebben.

Aan het einde van ons gesprek ging het ook nog even over de prijs. Ik wilde weten of Sarkar, wiens roman is bekroond met de Hans Vervoort Prijs, het nieuws had meegekregen dat de eveneens genomineerde Jan Glas zich had teruggetrokken uit onvrede over het prijzengeld. Zie voor meer daarover hier bij Tzum en vergeet niet te doneren.

Uiteraard wilde ik weten hoe het voor Sarkar is om genomineerd te zijn, of hij zich iets kon voorstellen bij het besluit van Jan Glas. Daarop zei hij dit:

“Zoals vermoedelijk elke debutant was ik bang dat mijn boek zou worden neergesabeld. Uit faalangst misschien, het Impostor syndrome. Dat maakt het extra leuk om genomineerd te zijn. Als je meerdere boeken hebt gepubliceerd werkt het misschien anders, maar voor een debutant is het geweldig. Het betekent dat je kwaliteit wordt gezien.”

Tot slot was hij bereid zijn boek voor mij te signeren en mocht ik een foto maken van de schrijven aan het werk. De samenvatting van het interview is hier op de website van Dagblad van het Noorden na te lezen.