Ter gelegenheid van de Poëzieweek interviewde ik voor Dagblad van het Noorden Suze Sanders over haar nieuwe dichtbundel Draogers van twiefellocht.

Wat is twiefellocht? In het woordenboek van de Drentse taal komt het niet voor. Wie naar de Nederlandse variant zoekt, twijfellicht, grijpt ook in de Van Dale mis. In oude Nederlandstalige teksten, van Cyriel Buysse en Henriëtte Roland Holst, staat het daarentegen wel. Dan wordt het gebruikt voor schemer, voor de overgang van donker naar licht en omgekeerd, en voor een gemoedstoestand.

Sanders gebruikte twiefellocht toen ze in Groningen, de stad waar ze nu vijftig jaar woont, een Drentstalig gedicht schreef over een ervaring die ze had aan de andere kant van de wereld, Nieuw-Zeeland. Onvoldraogen heet het gedicht: ‘Onvoldraogen kwam ik oet het duuster/ zwöm in twiefellocht en op de tast/ toda’k all dudelijker stemmen heurde// en luusterde hoe dit vertrouwd en vrömd/ met zaachte toets mien kleine wereld kleurden/ limdig as een aquarel.’

Meer in de papieren versie van Dagblad van het Noorden, deze week, deo volente. En nu reeds online.