Hoera voor Jan Stam, de man die in Drenthe doorging waar anderen met de lier naar elders vertrokken
Dit zijn de genomineerden voor de Noordsterren-competitie van het 45e van Internationaal Filmfestival Assen

Drenthe als plek waar je weg moet gaan om terug te kunnen keren

1 Isa Zwart Festival De nacht van toekomst
In de krochten van schouwburg Ogterop in Meppel traden zaterdagavond meer dan twintig (podium)kunsttalenten op. Ze deden dat met repertoire dat speciaal was geschreven voor 'De nacht van de toekomst van Drenthe', een evenement rond de vraag waarom jongeren uit Drenthe vertrekken, waarom ze blijven en waarom ze terugkeren.

De nieuwsgierigheid naar antwoorden bleek groot. Wat daarbij opviel was dat het publiek aanzienlijk minder op leeftijd was dan te doen gebruikelijk in de Drentse theaters. En het was nog talrijk ook. De negen geprogrammeerde acts trokken bijna voortdurend volle bak, waarbij moet worden opgemerkt dat die bak niet altijd even groot was.

Femke Torensma verzamelde in de los- en laadruimte publiek voor Doorlopen, een performance waarin ze haar band met Drenthe vergeleek met de band die haar oma en moeder met de provincie hebben. Torensma twijfelt of ze in hun voetsporen wil treden. ‘‘Ik loop denk ik nog even door. Er is oneindig veel aarde nog niet ontdekt door mij. Nog oneindig veel stukjes zijn nog onbeperkt en vrij. Ik kom nog even niet terug. En ik weet ook niet of dat gebeuren zal.’’

Naar schatting veertig mensen per keer zagen op het podium van de grote zaal Rosa da Silva en pianiste Vera Marijt optreden met een act waarin Da Silva de zegeningen van haar huidige woonplaats Amsterdam (7,25 euro voor een halve liter stadionbier, meeste concerten per inwoner, zestig vegetarische restaurants) afzette tegen haar liefde voor het Van Echtenskanaal in Klazienaveen en een gifvrij volkstuintje met tiny house in Dwingeloo.

Ik ga hier niet alles beschrijven was ik zag en dacht; het leven moet leuk blijven.

In De Engelenbak vond een talkshow plaats met muzikant Joost Dijkema en de actrices Lotte Dunselman en Terri van Splunder. Momenteel werken zij samen aan de voorstelling De eeuwige jachtvelden naar de gelijknamige roman van Nanne Tepper. Daarin wordt een problematische verhouding met de Veenkoloniën beschreven en komt de vraag Should I stay or should I go aan orde.

Het leidde onder meer tot verhalen uit de zaal. Een jonge vrouw vertelde dat ze Drenthe vanwege haar studie had verruild voor Amsterdam om er onder de zeespiegel achter te komen dat het haar daar veel te druk en hectisch is. “Het eerste jaar was heel leuk, maar daarna was het niet meer uit te houden. Nu weet ik niet waar het met mij heen gaat. Kan ik de Randstad wel aan?”

Weggaan is niet iedereen gegeven.

Hoewel het officiële programma inmiddels voorbij was, trommelde Isa Zwart in de wandelgangen vijftien mensen op om in een verhit kleedkamertje nog één keer haar bijdrage te spelen. Wat volgde was een tien minuten durend gezongen en gesproken dilemma over de onweerstaanbare neiging om plat te praoten, over je thuis voelen waar je vandaan komt en tegelijkertijd het idee hebben dat je te hoekig bent voor een rondje.

Eerder op de avond had Isil Vos van het organiserende theatergezelschap Mevrouw Ogterop toen al gesuggereerd dat er een vervolg moet komen op deze succesvol verlopen nacht. De toekomst is weer eens veelbelovend.