Bij Daryll-Ann in de Vegafabriek te Kolderveen
Literatuurclubs Noordoost-Nederland lezen Osinga, Ikstena, Van Essen en Auster

Promising Crossroads, oftewel hoe de amerikanisering Assen in een greep kreeg

Promising Crossroads 2024
In 1998, 26 jaar geleden, werd in Assen de eerste editie van TakeRoot gehouden, een festival met een muziekprogrammering die tegenwoordig Americana wordt genoemd. In 2006 was het evenement zo groot geworden dat de Drentse hoofdstad werd verruild voor Groningen. Deze week keren de makers van TakeRoot terug in Assen met een nieuw festival: Promising Crossroads.

Op de flyers die afgelopen maanden zijn verspreid wordt melding gemaakt van een ‘special Americana celebration’ van ‘southern sound played in the Dutch north’. Op het programma staan optredens van DeWolff, Cordovas, Them Dirty Dimes, Sunken Lands, Hilde Vos Band, Christopher Paul Stelling, Charlie Parr, Voodoo Patrol Club en Hannah Mae.

In de ‘scene’ zijn het vermoedelijk allemaal bekende bands en artiesten. Mij zegt het nagenoeg niets, DeWolff en Hannah Mae uitgezonderd.

Desondanks ga ik er heen. Omdat ik in een zaaltje van DNK voor publiek de Amerika-deskundigen Jan Donkers en Maarten Zwiers mag interviewen over hun – dixit de organisatie –  ‘fascinatie voor de Verenigde Staten, het literaire werk daarover en natuurlijk de aanstaande presidentiële verkiezingen’.

Journalist en radiomaker Donkers (Amsterdam, 1943) is iemand die al jaren zijn liefde voor Amerikaanse muziek verspreid, eerst in tijdschriften en kranten, later via radio en boeken. Voor zijn betrokkenheid bij TakeRoot werd hij onderscheiden met de titel Voice of Amerika.

Zwiers (Hollandscheveld, 1979) studeerde in Groningen Amerikaanse cultuur en geschiedenis en weet veel van de culturele overeenkomsten en verschillen tussen het platteland in de Verenigde Staten en die in Noord-Nederland.

Omdat ik vrijdag beide mannen uitgebreid aan het woord wil laten, grijp ik deze gelegenheid aan hier om te vertellen dat ík tot de school behoor die de Amerikaanse cultuur nogal opdringerig vind. Om die reden ben ik voornemens mijn scepsis als nieuwsgierigheid te verpakken met als centrale vraag of het wel zo goed is dat in Assen en omstreken de amerikanisering zo om zich heen heeft kunnen grijpen.

Voor meer over Promising Crossroads, inclusief kaarten. zie daar.