Voor een mogelijke bespreking in Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant lees ik Black-out, de nieuwe roman van P.F. Thomése. Het mij door uitgeverij Prometheus ter beschikking gestelde boek is een ongecorrigeerd vooruitexemplaar dat niet bestemd is voor verkoop. Want die begint pas officieel komende dinsdag.

In het eerst hoofdstuk rijdt een vrouw in de auto van haar ex door onduidelijke oorzaak een tuin in waar op dat moment een kinderpartijtje gaande is. Het kind van de vrouw blijft ongedeerd, maar het kind van de tuineigenaar, een jong en zeer rijk stel, is op slag dood. Wat volgt is een boek over mogelijke schuld en rechtszaken, maar vooral over verlies en rouw.

Black-out speelt in een milieu dat mij aan de televisieserie Gooische Vrouwen doet denken. Gooische Vrouwen heet een dramaserie, maar was vooral amusant, omdat het de lifestyle van mensen met oud en nieuw geld op de hak nam.

In Black-out gebeurt iets vergelijkbaars. Thomése gebruikt allerlei venijnige zinnetjes om villadorp Blankendaal neer te zetten als een milieu waar de bewoners zijn losgeraakt van de modale werkelijkheid, maar in hun reservaat desondanks worden getroffen door het noodlot.

Black-out kan gelezen worden als satire. Waar ik mij zeer mee heb vermaakt is wat Thomése schrijft over hoe RTV Blankendaal Lokaal verslag doet van een (te) groots opgezette rouwstoet. Het mediabedrijfje, eigendom van makelaarszoon Pepijn, huurt daartoe iemand in die volgens zijn cv jarenlang 'aan het front heeft gestaan' voor SBS6’s Hart van Nederland. Deze Sylvester brengt een meisje mee voor de presentatie, Sammy Vega:

‘Ik word er een beetje door overvallen’, reageert Pepijn. ‘Wij werken normaliter niet met presentatoren.’ Het gaat om een rouwtour en dan is een presentator een beetje, hoe zeg je dat? ‘Ordi?’ Hij schrikt er zelf van. ‘Nee, ik bedoel het niet beledigend. Het is alleen – ‘

‘Fok man, schei toch uit. Don’t you get it? Het is emo man. En niemand is zo vet geil in emo als Sammy. Mark my words.’

Pepijn laat zich meeslepen, maar houdt er dubbele gevoelens bij. Bladzijde 110:

‘Met spijt moet hij aanzien dat zijn plechtige registratie van een aangrijpende kinderuitvaart verpest wordt door activistische rellerigheid. Anderzijds gaat het waarschijnlijk deze smakeloze actie zijn die het aantal views op zal stuwen tot ongekende hoogte. Hoe lager je mikt hoe hoger je scoort. Dat is de professionele les die Sylvester de Jong speciaal voor hem heeft meegenomen uit omroepland.’

Nu weer verder lezen, met in het achterhoofd de gedachte dat Thomése niet alleen auteur is van Vladiwostok! en de J. Kessels-trilogie, maar ook van Schaduwkind en De onderwaterzwemmer.