Een muurgedicht in Emmen, aan de gevel van woonzorgcentrum Holdert
Voor wie zijn insectenhotels bedoeld, voor het ecosysteem of voor de economie?

Schrijven = denken = leven

1 Gerard Stout Trouw
Een van mijn favoriete in Drenthe woonachtige schrijvers stond afgelopen zaterdag in dagblad Trouw. Zeer prominent over zes kolom in de bijlage 'De verdieping', met een foto van Reyer Boxem. Gerard Stout uit Peize had zich laten interviewen door Bert Nijmeijer – die komt uit Hoogeveen, maar woont in Groningen, net als Boxem.

Dat ik deze plaatsen prominent noem, heeft ermee te maken dat Stout zich in het verleden regelmatig een regionaal schrijver heeft genoemd. In veel van zijn boeken, en ik heb er nogal wat gelezen, is Drenthe het decor. Met name Zuidoost-Drenthe speelt in zijn boeken een belangrijke rol, ook omdat Stout daar geboren is.

In het interview gaat het veel over de fascinatie van Stout voor de Duitse avonturier en schrijver Johann Gottfried Seume (1763 – 1810). Stout vertaalde en bewerkte diens Wandeling naar Syracuse en Mijn leven. Daarna zette hij zich aan Mein Sommer uit 1805.

Het interview gaat echter vooral over wat schrijven voor een mens kan betekenen. Bij Stout, zo vat ik het samen, staat het gelijk aan denken. En denken staat vervolgens gelijk aan leven. Waar je dat doet, in Peize of New York, in Erica of Amsterdam, maakt niet uit.

De genoemde boeken heb ik nog niet gelezen. Wegens andere bezigheden heb ik mijn vinger niet durven opsteken. Daarbij: er zijn ook andere schrijvers die boeken schrijven. Dat zijn overigens, om niet te zeggen ‘vreemd genoeg’, meestal geen schrijvers die in Drenthe wonen.

Mijn laatste van Stout is overigens het 860 bladzijden tellende Eyoum. Chicken Curry Madras uit 2023, een werkelijk overweldigend boek dat zich niet laat samenvatten en waarin naar mijn mening alles zit – en staat – wat hem als schrijver uitzonderlijk maakt. Van harte aanbevolen.

Dat geldt ook het inleidende stuk in Trouw. Zie ook deze link en daarna vooral deze link.