Zaterdag woonde ik in het gehucht Woudbloem het Grote Midzomer Slochter Vrijstaat Festival bij. Ik was getuige van een uitzonderlijk evenement, georganiseerd door Leanne Nobel en Erik Wong van stichting Hoop voor Hoog Hammen.

Het bijzondere zat – en zit – erin dat het festival is voortgekomen uit het vorig jaar gepresenteerde boek In de Slochter Vrijstaat van de door Auke Hulst verwekte schrijver Jutta Koolhof. Nu, inmiddels drie dagen later, breek ik nog steeds het hoofd erover of eerder een festival is ontstaan uit een Nederlandstalig literair werk. Wie het weet, mag het zeggen. Berichten graag per mail.

(Diezelfde zaterdag verbaasde ik mij er met terugwerkende kracht ook over dat het boek In de Slochter Vrijstaat eerder dit jaar niet op de eindlijst met kandidaten voor Beste Groninger Boek is gezet. Niets ten nadele van de titels die wél op de shortlist zijn beland, en zeker ook niets ten nadele van de winnaar, het boek van Hulst had er beslist bij gemoeten.)

In Woudbloem werd het bedenksel van een autonome, welvarende en zelfvoorzienende staat aan de rand van wat ooit Nederland was, doodleuk uitgebreid. De fictie bewoog om te beginnen richting realiteit middels het zingen van een volkslied, een gesprek tussen ‘president’ Adriaan Hoogendoorn en 'schrijfster' Jutta Koolhof en de opening van een tentoonstelling getiteld Het fotorolletje van Jutta Koolhof.

Aansluitend waren er bus- en wandeltochten door de vrijstaat en ’s avonds bood het programma muziekoptredens van onder anderen Erwin de Vries en Never been to Berlin. Met name de bustocht was vermakelijk, mede door gids Johan Fluks, die de gelegenheid aangreep om Groningstalige liedjes te zingen waarvan ik er een herkende als Moeke, doar staait 'n vrijer oan de deur (fikedom, fikedom, fikederidom).

Hulst, zonder wie deze bonte wereld nooit had kunnen bestaan, onthulde ter hoogte van het gehucht Denemarken, aan de rand van Nationaal Park Slochter Vrijstaat, dat lezers van zijn roman Kinderen van het Ruige Land soms een poging doen te achterhalen hoe het vreemde uit zijn boek er in het echt uitziet. De huidige bewoner, die niet voor niets achteraf is gaan wonen, is daar weinig blij mee.

Terug in Woudbloem werd het boek van nog een hoofdstuk voorzien: een voordracht waarin Ineke Noordhoff als nieuw benoemde minister van Economische Zaken van de Vrijstaat haar beleid presenteerde. Samengevat komt het erop neer dat bewoners straks allemaal een basisinkomen van 1000 euro ontvangen, meer is niet nodig in het Koeweit op de klei. Voorts kondigde Noordhoff aan dat de winning van gas niet langer door een multinationaal, maar door de eigen Slochter Aardgas Maatschappij (SAM) ter hand wordt genomen. 

Aansluitend was er een persconferentie vol ontwijkende antwoorden van zowel minister Noordhoff als president Hoogendoorn. Kortom, het oogde allemaal zeer overtuigend en echt.

Wat mij tijdens de persconferentie opviel was het, laat ik zeggen, aarzelende functioneren van de lokale pers. Wat er aan vragen werd gesteld kwam van media buiten de Vrijstaat, zoals de Hornhuizer Courant, van mensen die in door Vrijstaters het verguisde Nederland wonen, of van individuen zonder medium, uitgever of perskaart van de Nederlandse Vereniging van Journalisten.

De Slochter Vrijstaat mag dan op dit moment over alles beschikken wat een vrij mens begeert, van eigen kritische media, die 24/7 het volk bestoken met berichten en onthullingen lijkt vooralsnog geen sprake. Een puntje van aandacht voor de nog te benoemen minister van Onderwijs, Cultuur, Wetenschap en Media. Waarmee ik wil beweren dat de Vrijstaat er goed aan doet tegengeluiden ruim baan te geven middels het 0 procent BTW-tarief.

Volgend jaar is er weer een Midzomer Slochter Vrijstaat Festival. Tot die tijd mogen bezorgers van Dagblad van het Noorden het gebied zonder pasje betreden, daar ga ik van uit.