En zo kwam ik weer eens in Zwolle. Waar het Stedelijk Museum aan de Melkmarkt sinds 2022 ANNO Stadmuseum Zwolle heet, met aanstellerig gebruik van kapitalen in de naam tot gevolg.

In ANNO, zo werd mij ter plekke verteld, worden alle erfgoedcollecties van Zwolle bij elkaar gebracht en gepresenteerd. Het heet een uniek concept in Nederland te zijn, maar geeft te denken. Alle collecties presenteren, daar is het gebouw toch veel te klein voor? Hoe dan ook, het concept maakte op mij geen diepe indruk. Na een uur was ik klaar.

Wat niet wil zeggen dat ik spijt heb van mijn bezoek, te meer ik ongevraagd een persoonlijke rondleiding kreeg door het Drostenhuis. Door Drentse ogen bezien, is dat museumonderdeel een grote poppenkast. Wat er heel goed aan was, en nog is, is dat de museumdirectie er een hedendaagse kunstenaar op heeft losgelaten.

Die kunstenaar is de in Tubbergen geboren Jasper Abels (1971). Als (mode)fotograaf werkte hij voor glossy’s als Vogue, Vanity Fair en Harpers Bazaar, maar Abels doet ook andere, meer autonome dingen. Voor Zwolle, waar hij zijn kunstopleiding genoot, maakte hij op basis van het Zwols erfgoed verspreid over meerdere zalen de tentoonstelling Turning pages. Citaat van de museumwebsite:

‘Door terug te grijpen naar historische gebeurtenissen en deze te vertalen in een wereld van fantasie en verbazing, vraagt Abels je anders te kijken naar het heden en de toekomst. Kunst slaat hier een brug. Duik in de sprookjesachtige wereld die Abels schetst en laat je verbeelding de lege bladzijdes van morgen vullen.’

Hoogtepunt van Turning pages is wat Abels met de keuken van het Drostenhuis heeft gedaan. Verwijzend naar de textielindustrie van Twente bouwde hij als ode naar de tijd dat werk nog een ambacht heette een installatie in de vorm van een zeventiende eeuws interieurschilderij vol citaten uit de (kunst)geschiedenis. Echter niet met verf, maar met borduurwerk dat hij ergens op een rommelmarkt op de kop heeft getikt.

Gaat dat zien. Tot en met 15 september. Zie ook deze link.