Niet gehinderd door aandacht van de mondiale media zijn ze in De Wolden druk bezig als Culturele Gemeente van Drenthe. Ik was er gisteren, donderdag, voor een interview met regisseur Dirk Bruinsma. Die met zijn theatergezelschap PeerGrouP in het dorp Koekange een ‘Afvalkathedraal’ heeft gebouwd voor de opvoering van het stuk Atropos, later deze maand.

Na afloop trof ik Peter Nefkens, een plaatselijk journalist die zich de blaren op de vingers tikt om verslag te doen van alles wat de Culturele Gemeente van Drenthe voortbrengt, sommige van zijn stukken halen ook mijn krant Dagblad van het Noorden. Nefkens had het zeer naar de zin. Hij stond op het punt naar de opening te gaan van de kunstroute Grensloos Kunst Verkennen in aan weerszijde van De Reest.

Ik reed huiswaarts door Echten waar banieren waren geplaatst om aandacht te vragen voor ‘Het Designprogramma’. Achter die naam gaat een tentoonstelling schuil met werk van ontwerpers die de toekomst van het platteland proberen te verbeelden. Voorafgaand hadden ze met bewoners van De Wolden gesprekken gevoerd over de natuur, het land, lokale materialen en productie, duurzaamheid & klimaat, sociale cohesie, jongerencultuur en tradities en gebruiken.

Antoine Peters heeft een installatie gebouwd, Kop in de wind, met vijftig menshoge zelfportretten van Woldenaren, gedrukt op textiel en getoond als poorten naar de verbeelding. ‘Dwalend tussen de wuivende levensgrote silhouetten, verhalen en expressies kan de toeschouwer zelf nadenken over de toekomst van het platteland. De wind staat niet voor niets voor levenskracht, en de geboorte van nieuwe perspectieven’, las ik ergens.

Van Liselore Frowijn zag ik een sculptuur getiteld Soilistic Bodies en bedoeld als ode aan de bodem en de worm. ‘Gebaseerd op hoe deze hermafrodiete wezens omgaan met de aarde onderzoekt Liselore met haar kunstwerk in de Wolden hoe we ons tot anders de bodem kunnen verhouden’, las ik. ‘Waar mensen voor hun bodem zorgen, begint de liefde voor de planeet. Als we geen relatie hebben met onze bodem, dreigen we de relatie met onszelf te verliezen.’

Het ontbrak mij aan tijd om de andere werken te zien; thuis moest ik nog een stukje schrijven met reacties op het akkoord van de nieuwe coalitie. Wellicht later. Het ‘Designprogramma’ is te bezoeken via een ruim 7 kilometer langs zeven kunstwerken. Er is geen specifiek start- of eindpunt. Parkeren kan bij P1 – Westerbergen, P2 – Boschzicht en P3 Belevingspad Echten. Zie vooral ook https://wiedewold.nl/design-programma