Omdat ik voor een afspraak in het Groninger Museum moest zijn, besloot ik na afloop de afdeling te bezoeken met de Kinderbiënnale, een tweejaarlijkse tentoonstelling met kunst gemaakt voor en gekozen door kinderen. Dit keer luidt de titel in slecht Gronings A better place.

Het was er rustig, zeker voor een woensdagmiddag. Misschien heeft de doelgroep nog niet door dat de tentoonstelling er is, misschien moeten de praatjes op de schoolpleinen en sportclubs nog op gang komen. Aan de andere kant: de opening, de onthulling van de Pissende ijsbeer van Florentijn Hofman, had veel regionale publiciteit gegeneerd.

Aan de kwaliteit van de tentoonstelling deed het weinig af. In bijna alle zalen zag ik verrassende en vrolijkmakende kunstwerken. Zoals de geluidsinstallatie A robin who wondered if he was a nightingale van Jelle Mastenbroek, De blauwe stad van plastickunstenaar Carolien Adriaansche, Voelen van vormgever Sanne Boekel en Fiet van designcollectief Studio Toer.

Bij het bekijken van laatstgenoemd werk, een soort wolk, liepen twee jongetjes de zaal in. Terwijl ik aandachtig de zaaltekst las, alle teksten zijn geschreven op basis van praatjes van kinderen, hadden zij in mum van tijd proefondervindelijk door dat de wolk interactief werkt. Tijdens de Kinderbiënnale is kunst geen kwestie van denken maar van doen.

Dat laatste maakt Wurm van Florentijn Hofman geliefd bij jonge bezoekers, denk ik. De vele meters lange worm is gemaakt van karton en nodigt uit om ín de worm te kruipen en een overgangsritueel mee te maken. Dat leidt mogelijk tot betere mensen, had Hofman eerder verteld. Of het inderdaad zo werkt, weet ik niet. Behalve dat ze nogal uitbundig waren, kon ik vooraf aan de kinderen in Wurm niets slechts zien. Zelf durfde ik niet door de knieën.

Er is ook een zaaltje ingericht door illustrator Hedy Tjin; met ingericht bedoel ik beschilderd. 151 Boeken heet het werk van Tjin, het is gebaseerd op een gedicht van Pim Lammers waarin een meisje van kleur na het lezen van 151 boeken waarin ze zichzelf niet herkent stiften en potloden pakt om haar eigen literatuur van kleur te maken.

De verrassing bevindt zich in paviljoen Coop Himmelb(l)auw waar kunstenaarsduo Isabel en Alfredo Aquilizan een chaotisch ogende stad van karton heeft gebouwd. Niet vaak zag ik de onhandige bovenverdieping van het museum zo goed gebruikt – overal bouwsels, in vele soorten en maten. En zoals alle steden was de groei nog lang niet ten einde, want aan tafels werd door de jeugd driftig voort geknutseld.

De Kinderbiënnale – A better place is te zien tot en met 3 november in het Groninger Museum