Waar ben je, wat doe je?

– U bedoelt?

Nou, het is hier zo stil de laatste maanden. Nauwelijks tot geen teksten. Niks leuks, dus ook niks vervelends. Hooguit af en toe een doos boeken in beeld. Is er reden tot zorg?

– Daar is altijd een aanleiding voor te vinden. Die dozen kun je ook als hint opvatten. Lees eens een boek, of twee. Laat het lezen van boeken niet altijd aan anderen over. Het was inderdaad stil hier. Vanwege die dozen. Om het iets duidelijker te stellen: de afgelopen maanden heb ik zo veel gelezen, voor de Libris Literatuurprijs, naast het gewone werk, dat ik het niet kon opbrengen tussen de bedrijven door nog eens tekstjes voor Woest & Ledig te schrijven. Ik heb maar een leven. En ik ben nog niet gek.

Is het klaar met die prijs?

– Niet helemaal. De shortlist moet nog bekend worden gemaakt, dat gebeurt volgende week maandag. Terwijl jij mij onderbreekt, wordt de laatste hand gelegd aan een rapport. Daarna is er nog een bijeenkomst met de zes genomineerden. In Amsterdam. En dan wordt in mei de winnaar bekendgemaakt, tijdens een weer andere bijeenkomst. Ook in Amsterdam. Er komt nogal werk achter weg, meer dan ik vooraf heb bedacht. Dat wordt, zoals gebruikelijk in dit land, vooral verricht buiten Amsterdam.

En de winnaar is?

– Voor mij een weet, voor jou een vraag. Je denkt toch niet dat ik hier de boel in het honderd laat lopen… Onze juryvoorzitter, Kim Putters, is op dit moment een machtig man. En als hij dat niet meer is, is hij weer een invloedrijk man.

Duidelijk. Maar wanneer wordt het hier weer normaal?

– Normaal is het hier nooit geweest, meen ik. Het fijne van deze plek is dat ik kan doen en laten wat ik wil. Wat mij betreft blijft dat zo. Als je mij nu wilt excuseren, ik heb nog wat leeswerk te doen. En schrijfwerk. En voorbereidingen. Maart is een drukke maand voor wie van lezen en schrijven houdt.