In Dagblad van het Noorden afgelopen zaterdag een interessant stuk over een mogelijk nieuw stadion voor FC Emmen. Om duidelijk te krijgen of dat stadion er werkelijk komt, sprak verslaggever Pim Siegers afgelopen periode met ‘hoofdrolspelers in het stadiondossier’.

Hét antwoord bevat het stuk niet. Alles is immers nog in onderzoek. Maar tussen de regels werd het toch gegeven. In ieder geval aan mij.

Het nieuwe stadion is een wens van een betaald voetbalorganisatie die daar zelf geen geld voor heeft. Het geld dat ze wel hebben, geeft de club liever uit aan spelers.

Waar moet het benodigde geld voor het stadion dan vandaan komen? Van commerciële en vooral publieke partijen. Die zouden niet alleen in een nieuw stadion moeten investeren, maar ook in een sportschool, een met gemeentelijk geld te financieren nieuw onderkomen voor een scholengemeenschap met een sportprofiel en een (top)sporthal waar die scholengemeenschap voorstander van is. In totaal gaat het om zo’n 150 miljoen euro. Dat is inclusief 50 of 60 miljoen euro voor het stadion.

Het doet denken aan het vaak vertelde verhaal van de kip en het ei. Waarbij de kip in dit geval voor de breedtesport staat en het ei voor de topsport. Of andersom. Wie bepaalt in Emmen wat belangrijk is en waar het gemeenschapsgeld aan dient te worden uitgegeven, aan het brood of aan de spelen?    

Dan schrijft Siegers: ‘Gemeente en provincie hopen op een helpende hand van het regionale bedrijfsleven. De kans daarop is volgens onderzoek reëel. In Zuidoost-Drenthe is er weinig concurrerend sportief- of cultureel volksvermaak, en dus liggen centen van burgers en bedrijfsleven voor het grijpen.’

Het woord onderzoek verwijst hier naar werk van adviesbureau Hypercube in opdracht van de gemeente Emmen, dat al een financieel belang heeft in het huidige voetbalstadion en de club. Hypercube zegt dat het geld beschikbaar is, het moet nog alleen bijeen geraapt worden.

Opvallend is dat het werkwoord ‘hopen’ door Siegers wordt verbonden aan de gemeente en provincie.

Nu lijkt het er inderdaad op dat sommige mensen van zowel gemeente als provincie heel graag iets gebouwd zien aan de Meerdijk. Niets voor niet hebben ze samen een stichting Sport en Bewegingscampus in het leven groepen. Rien Kort van RTV Drenthe sprak daarover vorig jaar met wethouder Pascal Schrik van de gemeente Emmen.

Schrik had het toen over een win-win-situatie waarbij niet alleen een sporthal kon worden verwezenlijk, maar meteen ook de droom van FC Emmen:  ‘Als FC Emmen blijft aangewezen op het oude stadion, dan wordt de toekomstvisie voor wat betreft de eredivisie broos. Een nieuw complex is voor hen een must. Het stelt de FC in staat om een betere exploitatie te draaien.’

Is het een taak van de overheid om de FC 'een betere exploitatie' te laten draaien? Zo ja en zo nee, moet daar geen debat over worden gevoerd? Zie dit stuk als bijdrage aan dat debat.

Als vanzelf gaan ondertussen de gedachten terug naar de tijd dat de dierentuin aan de Hoofdstraat in Emmen op omvallen stond, theater De Muzeval aan de Boermarkeweg grondig verbouwd moest worden en het centrum van Emmen aan een opknapbeurt toe was. Ook toen werd een oplossing voor de problemen gevonden door ze op een hoop te gooien.

Ook voor Wildlands Adventure Zoo en het Atlas Theater was eerst geen geld, het park aan de Hoofdstraat was technisch failliet. Ook toen kon je daar volgens ingehuurde onderzoekers heel anders naar kijken.

Het benodigde geld werd gevonden met hulp van toenmalig burgemeester Cees Bijl, tegenwoordig voorzitter van de Raad van Commissarissen bij FC Emmen. Onder leiding van Bijl werd de grond van de oude dierentuin aan de gemeente verkocht, kwamen er subsidies uit Den Haag en Assen en financiering van commerciële partijen.

De gevolgen zijn bekend: Wildlands kon worden gebouwd, inclusief theater, op grond van de publieke Waterleiding Maatschappij Drenthe (WMD). Toen de belangstelling van het publiek tegenviel stapten de commerciële partijen weer uit. Uiteindelijk ging Wildlands alsnog failliet, al heette het anders en werden park en theater gered door de gemeente Emmen. Niets doen zou kapitaalvernietiging zijn. Dat argument zal vaker vallen, wat ik u brom.

Over wat de gevolgen van de redding zijn voor de financiële huishouding van de gemeente Emmen, daar hoor je niemand over. Zelfs Jisse Otter, ooit groot tegenstander van Wildland en Atlas, thans gedeputeerde voor stikstof en cultuur in Assen, hield zich stil toen hij in Emmen namens Wakker Emmen wethouder voor financiën was. 

En nu staat de fuik opnieuw open. De grootste vis, het college van Emmen, zwemt er al in. Nog voor een besluit is genomen.