Reuring in de Drentse letteren, reuring om Roet. Over lafheid en het recht op samenscholing
Leest ‘Heks! Heks! Heks!’ van Jente Posthuma

Enige bedenkingen bij nog een keer China Lights Festival in Emmen

China Lights
Ik had mij na dit stuk voorgenomen mij niet meer druk te maken over het zieltogende Rensenpark in het hart van Emmen. Maar een provocatief bericht in het Dagblad van het Noorden maakt dat ik met dat voornemen moet breken.

Het bericht samengevat: organisatoren Henk Hiddingh en Jannet Westebring willen opnieuw een China Lights Festival in het voormalige dierenpark in Emmen. Dat zou dan de vierde keer worden.

De vraag is waarom.

Verslaggever Marieke Kwak, die in de krant feiten en meningen keurig gescheiden houdt, tekent uit de mond van Hiddingh drie argumenten op voor een herhaling, voor zover je het argumenten kunt noemen. Een: de organisatie heeft ‘genoeg opgebouwd, zowel ervaring als geld’. Twee: gezinnen met jonge kinderen vragen om herhaling. Drie: de dorst naar chocolademelk.

Dit onverlet het tegenvallende aantal bezoekers, onverlet opmerkingen dat een keer in de vijf jaar ook wel mooi zou zijn en onverlet de kwaliteit van de geboden lichtkunst.

Dat het China Lights Festival een bijdrage levert aan het cultuurarme winterseizoen in Emmen, daar wil ik niets op afdoen. Dat het park dankzij de inspanningen van Hiddingh, Westebring en tientallen vrijwilligers er ‘s avonds volgens sommigen sprookjesachtig uitziet, ieder zijn smaak, is niet per definitie slecht.

Maar de nadelen voor niet-bezoekers van het festival zijn te hoog. Overdag ogen de lichtkunstobjecten in de publieke ruimte namelijk alsof ze van de vrachtwagen zijn gevallen bij de Action, zo armetierig dat het Rensenpark er droeviger wordt dan het al is. Tegenover vier uur semi-toverachtige sfeer in de avond, staan acht uur lelijkheid die de toch al zo kwalijke consumptiecultuur nog kwalijker maken. En dat dan drie maanden achtereen.

Er is niets tegen lichtkunst. Sterker, de laatste jaren worden steeds meer lichtkunstfestivals georganiseerd waar mensen op afkomen die een esthetisch genoegen beleven aan het begrijpelijke verlangen naar licht in de duisternis: in Eindhoven, in Schiedam, in Leeuwarden, in Amsterdam, in Arcen.

Die evenementen duren meestal slechts een aantal dagen, dat is helemaal waar. Het voordeel daarvan is dat de visuele overlast beperkt blijft, terwijl in Emmen de dagelijkse overlast in een openbaar toegankelijk park vele malen groter is dan het beoogde avondeffect.

En dan dat China. Het is een schitterend land, vermoedelijk ook bij nacht, ik ben er een keer geweest, zonder tegenzin, maar waarom nu juist de Chinese clichécultuur gedurende de winter in Zuidoost-Drenthe gepromoot moet worden, is en blijft een raadsel. In een beetje dictatuur zou het verboden worden.