Kijk eens wie we daar hebben.

- Ach. Tja.

Leuk je te zien. Ben je weggeweest?  

- Iets meer dan drie maanden.

Goh, nu je 't zegt. Zo lang? Wat heb je al die tijd gedaan?

- Bijna niets. Zo min mogelijk. Beetje lezen wat ik wilde lezen. Beetje fietsen. Af en toe de tuin in. Af en toe schrijven. Een wereldreis in en rond de woning. In het begin heb ik nog wat tijd doorgebracht achter het scherm, een beetje pielen, op het laatst voelde ik mij bijna verlost van alles.

Ik kijk vreemd tegen je aan. Je bent naar de kapper geweest, zie ik. Je kop oogt smaller.

- Ik voel mij fit. Maar het klopt. Een kapper in Istanbul. Doe ik ook eens gek. Ik spreek geen Turks en de kapper sprak geen Nederlands. Mijn protesten werden gesmoord in het geluid van zijn tondeuse. Ik moet er zelf nog aan wennen. Het meest merkwaardige is wel dat anderen mij niet meer herkennen. Heeft ook voordelen. Soms is het goed om de boel op te frissen, dat wordt gezegd. Het groeit wel weer aan, hoop ik.

Ben je eraan toe om de slag te gaan? Er is hier nogal wat veranderd.

- Ik las over een nieuwe werkwijze. Zes deadlines. Online is key. Meten is weten. Afspraken zijn heilig. Premium boven alles. Journalistiek is top. De klant centraal. Een aantal mantra’s ken ik al uit het hoofd. En dan heb ik de helft van de dienstmedelingen nog niet eens gelezen.

Je zult zien, je haakt zo weer aan. Wil je thee of wil je koffie?

- Dat is een hele geruststelling. Doe maar thee.