Kunst kan vragen oproepen. Zoals, om te beginnen: wat is kunst? En vervolgens: wat is mooi? Daarna: wat maakt kunst de moeite waard? Is lelijk erg? Wanneer wordt kunst slecht? Wie heeft dit bedacht? Waarom staat dit hier? Is er een loket voor klachten?

Vragen oproepen heet iets goeds, ook in een wereld waar niemand naar antwoorden luistert.

In het centrum van Emmen zijn twee beelden neergezet die, althans bij mij, een reeks vragen oproept.

Het ene beeld staat aan de Hoofdstraat vlak bij de Grote Kerk. Het heet Fladderoar, is gemaakt door Jan Bosman en voorzien van een  bord met tekst die oproept een selfie te maken en de belofte dat zo'n selfie wordt beloond wordt met een kunstwerk van Bosman. Het andere beeld staat aan de Noorderstraat en heeft als titel Drents Gloepertie. Ook dit beeld is gemaakt door Jan Bosman.

Emmen heeft een naam op te houden als plek met sculpturen in de openbare ruimte. Ze worden geplaatst op voorspraak van een commissie met deskundigen en vallen onder het beheer van het Centrum Beeldende Kunst.

Recentelijk is het 'het oude centrum' van Emmen opgeknapt. Om de werkzaamheden mogelijk te maken is een beeld uit de Noorderstraat verwijderd: Lezend meisje van Bert Kiewiet*. Op de plek van deze sculptuur, niet ver van Drents Gloepertie, staat nu een jong boompje.

Als er geen plaats meer is voor Lezend meisje, waarom dan wel voor Drents Gloepertie en Fladderoar?

Soms win je iets, soms verlies je iets.

(De foto van Lezend meisje is gemaakt door Mirjam Schiethart en afkomstig van www.photobiblio.nl, een website met foto's die met lezen en boeken te maken hebben.)