Dinsdagmiddag verliet hij om twee uur het kantoor. Een fijne motregen had juist opgehouden. ‘Ik zou me erg moeten vergissen, als er niet een stevige mist op komst was’, zei hij bij zichzelf, toen hij buitenkwam. ‘We houden eerst nog even wind, maar zodra die gaat liggen, is het zo ver.’ Hij liep op de fietsenstalling toe, maar bleef vlak bij de ingang plotseling staan. ‘De fiets is nog thuis’, dacht hij, ‘menselijke onmacht.’ Hij draaide zich om en begon naar huis te lopen. Met gebogen hoofd, de handen in de zakken, stapte hij in matige pas voort. ‘We zijn vroeg vrij vandaag’, dacht hij, ‘de dienst is als op zaterdag. In werkelijkheid is het echter een dinsdag. Morgen is het een zondag, maar het is een woensdag. Wanneer we weer aan het werk gaan, is het dus een maandag, maar tegelijk donderdag. Dan zullen we dus kunnen zeggen: overmorgen is het zaterdag. We zien hieruit, hoe men eenvoudige dingen met geringe middelen ingewikkeld kan maken. Het is geen slechte week.’

Hij haalde diep adem en zuchtte. ‘Valt er nu regen of niet?’ zei hij bij zichzelf. ‘Er is een toestand, dat het regent en een, waarbij het droog is. Daartussen is niets. Toch zijn er minuten, dat je het niet nauwkeurig weet, je hand uitsteekt en niet zeker ervan bent. Laten we bij onzekerheid zeggen: het regent nog, maar onmerkbaar. Ja, dat is een goede vorm.’

(Uit: De Avonden - Gerard Reve. Hoofdstuk X.)

Sinds enige tijd verspreid ik minder stukken van Woest & Ledig via Facebook. Dit bij wijze van experiment, om erachter te komen wat het verband is tussen Facebook en bezoekers aan Woest & Ledig. Inmiddels weet ik dat een kwart van de Woest & Ledig-bezoekers via ondergrondse gangen van het conglomeraat Meta Platforms binnenwandelen. Ze zijn van harte welkom.

Het vreemde is dat ik tijdens mijn stille Facebook-periode veel meer vriendschapsverzoeken ontvang dan in de actieve tijden. Geen voorstellen, maar verzoeken. En dan niet van buitenlandse mannen en vrouwen van wie volstrekt onduidelijk is wat zij in mij zien, maar van mensen die bevriend zijn met mensen met wie ik bevriend ben. Deugdelijk lui misschien.

Kan het zijn dat ook Meta Platforms een experiment is begonnen? Of wordt juist mijn zwijgen op prijs gesteld? Tijd voor nieuw onderzoek. 

Toen nu Jezus geboren was te Bethlehem, gelegen in Judea, in de dagen van den koning Herodes, ziet, enige wijzen van het Oosten zijn te Jeruzalem aangekomen.

Zeggende: Waar is de geboren Koning der Joden? want wij hebben gezien Zijn ster in het Oosten, en zijn gekomen om Hem te aanbidden.

De koning Herodes nu, dit gehoord hebbende, werd ontroerd, en geheel Jeruzalem, met hem.

En bijeenvergaderd hebbende al de overpriesters en Schriftgeleerden des volks, vraagde van hen, waar de Christus zou geboren worden.

En zij zeiden tot hem: Te Bethlehem, in Judea gelegen; want alzo is geschreven door den profeet:

En gij Bethlehem, gij land Juda! zijt geenszins de minste onder de vorsten van Juda; want uit u zal de Leidsman voortkomen, Die Mijn volk Israël weiden zal.

Toen heeft Herodes de wijzen heimelijk geroepen, en vernam naarstiglijk van hen den tijd, wanneer de ster verschenen was;

En hen naar Bethlehem zendende, zeide: Reist heen, en onderzoekt naarstiglijk naar dat Kindeken, en als gij Het zult gevonden hebben, boodschapt het mij, opdat ik ook kome en Datzelve aanbidde.

En het geschiedde in diezelfde dagen, dat er een gebod uitging van den Keizer Augustus, dat de gehele wereld beschreven zou worden.

Deze eerste beschrijving geschiedde, als Cyrenius over Syrie stadhouder was.

En zij gingen allen om beschreven te worden, een iegelijk naar zijn eigen stad.

En Jozef ging ook op van Galilea, uit de stad Nazareth, naar Judea, tot de stad Davids, die Bethlehem genaamd wordt, (omdat hij uit het huis en geslacht van David was);

Om beschreven te worden met Maria, zijn ondertrouwde vrouw, welke bevrucht was.

Zowel theater De Voorveghter in Hardenberg als schouwburg Ogterop in Meppel attendeert op de 'online theaterbeleving' Midwinternachtsmoord van Korthals Stuurman Theaterproducties.

Vertrekpunt van de beleving is het verhaal dat op het Hermes College net na de repetities van het toneelstuk Een Midwinternachtsdroom het levenloze lichaam wordt aangetroffen van de jonge docente Engels Lieke de Waal. Hoofdverdachte is de net ontslagen docent biologie Nico Meddens (Kees Hulst), die op voet van oorlog leefde met het slachtoffer.

Tijdens de 'beleving' wordt het proces gespeeld. Citaat uit het persbericht:

 Het publiek krijgt – na betaling – toegang tot het inloggedeelte van de site www.schuldofonschuld.nl en zien daar per procesdag vele filmpjes en bewijsstukken. Iedere dag eindigt met een overzicht van alle filmpjes achter elkaar, die op de site te bekijken blijven. Het is dus niet noodzakelijk het proces real time te volgen.

Nadat gedurende vijf dagen iedereen aan het woord is geweest en de slotpleidooien zijn vertoond, mag het publiek bepalen of de verdachte schuldig of onschuldig is. Vervolgens wordt bekend wat de meerderheid van de deelnemers heeft gestemd. Na de uitspraak volgt een korte speelfilm waarin te zien is wat er daadwerkelijk gebeurde.''

Het Midwinternachtsmoord-proces start 27 december. Jan Kooijman kruipt in de rol van advocaat van de verdachte, Louise Korthals staat tegenover hem als officier van justitie. Verder verschijnen acteurs in beeld als André van Duin, Randy Fokke, Gijs Scholten van Aschat, Rein van Duivenboden, Rami Kooti Arab, Tara Hetharia, Doris Baaten, Renée Soutendijk, Ronald Snijders, Patrick Nederkoorn en Muhsin Abdulwahab.

Uitgeverij De Arbeiderspers stuurde een exemplaar van Asman, de nieuwe bundel van Nyk de Vries. Met daarin onder meer het kerstgedicht Hoe komt it moarn plus een qr-codes naar een bijbehorende videoclip.

Hoe is 't?

- Prima. Lekker bezig. Druk.

Waarmee?

- Nou, vooral met mijn denktank, ik bedoel onze denktank, want ik doe het natuurlijk niet alleen. Het loopt heel goed de laatste tijd. Het loopt zelfs zo goed, dat het programmamaken een beetje op de achtergrond begint te raken. Een paar handjes erbij zou geen kwaad kunnen, denk ik soms.

Wat voor denktank?

- Een voor vraagstukken. Actuele vraagstukken, vooral. Er hoeft maar iets te spelen en de denktank wil rollen. Waarheen je maar wilt. (…) Dat was een grapje. Ik heb, we hebben, een zelfstandige denktank. Eentje die zich niet laat sturen, maar autonoom denkt. Zowel in als out of the box.

Wat bedoel je met in the box?

- Oplossingsgericht naar binnen en van binnenuit, dat bedoel ik. Daarin verschil ik, verschillen we, van veel andere denktanks, die denken out of the box. Die komen langs, kijken even en roepen wat. Maar dat is wat opdrachtgevers, als het erop aan komt, eigenlijk niet willen. Out of the box werkt ontregelend, daar raken mensen van in de war. Als mensen in de war zijn, ontstaat chaos en dat is nu precies wat een denktank moet zien te voorkomen. Chaos komt de productiviteit niet ten goede en productiviteit is key. Stroomlijnen is beter. Orde moet zijn, dat is mijn devies. Ons devies.

Met welk vraagstuk ben je op het moment bezig?

- Met de vrijheid van ongevraagd geuite meningen. Daar wordt de laatste tijd zoveel gebruik van gemaakt, dat sprake is van wildgroei. Vooral de ondeskundige meningen rukken op, ongevraagd, maar het gebeurt toch. Hoe ga je daar mee om? Moet daar paal en perk aan worden gesteld? Moet je het toejuichen en laten gaan? Valt er iets aan te verdienen? Ik zit nu in de fase van het inventariseren, aan de inputkant. Als dat klaar is ga ik, gaan we, in de tank denkend wikken en wegen. Uiteindelijk komt er iets uit. Dat is niet leukste onderdeel. Het leukste is het denken, ook omdat ik per uur wordt betaald. We, bedoel ik.

En er komt altijd iets uit?

- Als er niets uitkomt, rijd ik een stukje verder. Niemand die het merkt.

Door al het gedoe over de voorgenomen verkoop van De vaandeldrager van Rembrandt – de Tweede en Eerste Kamer moeten nog steeds besluiten 150 miljoen euro beschikbaar te stellen – moest ik ineens denken aan De nachtwacht van Emmen.

Voor wie het niet weet: dat is een initiatief waarbij creatieve hobbyisten in het voormalige giraffenverblijf van de voormalige dierentuin in Emmen op ware grootte De nachtwacht hebben nageschilderd.

Ter voorbereiding op die inmiddels voltooide klus is ook geoefend. Een van de hobbyisten, de naam is mij onbekend, heeft daarbij – bedoeld of onbedoeld – Rembrandt als vaandeldrager afgebeeld met het gezicht van André Hazes. Althans, dat is wat ik er in (wil) zien.

Ik bezocht de fotogalerie van Noorderlicht in Groningen waar beeldend kunstenaar Sarah Carlier, met hulp van creatieve hobbyisten, de tentoonstelling Muddy Pink Dinosaur heeft gemaakt. Zoals vaker maakte ik een foto terwijl Corné Sparidaens haar op de foto zette. 

Kort nadat Carlier in Groningen arriveerde, hing ze in de stad briefjes op met een oproep voor mensen die 'hobbymatig creatief bezig zijn'. De eerste reactie kwam van Robert, die vroeg of ze bij hem thuis wilde komen. Carlier schrok: ,,O jé, ik heb overal mijn 06-nummer achtergelaten, maar wat is daarvan de consequentie? Ik ben een vrouw alleen, ik ken hier niemand. Er kan van alles gebeuren."

Ze vroeg of Robert per mail kon laten zien wat hij maakte. Daarop ontving ze een foto van een stronk met wortels. Carlier begreep niet wat het met haar oproep te maken kon hebben. Wat doe je daarmee?, wilde ze weten. Robert antwoordde: 'Hij staat op zijn kop'. Toen zag ze het. ,,Een afknipte struik, omgekeerd geplaatst", vertelt Carlier. ,,Robert had met een tandenborstel alle aarde uit de wortels geborsteld, de stronk omgekeerd en er een kunstwerk van gemaakt."

Onder de titel Hortensiaspin met 21 poten heeft de omgekeerde stronk een plek gekregen in de fotogalerie van Noorderlicht. Met werk van veertig andere hobbymatige creatievelingen en werk van Carlier zelf vormt het de tentoonstelling Muddy Pink Dinosaur. Samensteller Carlier heeft de werken zo neergezet dat nauwelijks is zien of iets vanuit een hobby of vanuit een professie is gemaakt. Het roept vragen op over wat kunst is. Wordt iets kunst als het door een kunstenaar is gemaakt? Of kan iedereen het?

Meer in Dagblad van het Noorden.

‘De regen ratelde op het dak, het geluid viel uit, de batterij van de scootmobiel was niet goed opgeladen, het zat ons niet echt mee.’ Acteur Chris Koopman vertelt in de nieuwste aflevering van Hooggeëerd publiek over de opnames van het laatste deel van Missie Márquez.

De theatrale vertaling van Honderd jaar eenzaamheid eindigde door corona als long take: een film in één shot. Verder in deze aflevering: waarom een kinderboekenweekgeschenk van de auteurs van De waanzinnige boomhut wel of niet een goed idee is, columnist Asing houdt zijn gefluit in bij West Side Story, de muzikale adventskalender van het Margaretha Consort klinkt, presentator Joep van Ruiten buigt zich over eindejaarslijstjes en Marlene Bakker en co-presentator Kirsten van Santen raadt Doutzen Kroes aan om Lize Spit te lezen.

Hooggeëerd publiek is dé cultuurpodcast van het Noorden, gemaakt door Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant. De nieuwste aflevering is te beluisteren op dvhn.nl, lc.nl, via je favoriete podcastapp. Tips of opmerkingen? Mail naar: [email protected].