Omdat ik toch Riga was, bezocht ik het Latvijas nacionalais makslas muzejs, een in een monumentaal pand gevestigd museum voor de beeldende kunst van Letland. Wat voor kunst ik er kon aantreffen, wist ik niet vooraf, maar achteraf viel het mij beslist niet tegen.
Wat daarbij vermoedelijk een rol speelde, was een grondige verbouwing die een of twee jaar eerder had plaatsgevonden. De Letten waren aan het spitten geslagen waardoor in de kelder, of net iets daaronder, een semi-openbaar depot inclusief een nieuwe tentoonstellingszaal kon worden verwezenlijkt.
In voornoemde zaal was een expositie te zien met de Engelse titel The Riga Group of Artists – 100. Getoond werden werken van Letse kunstenaars die zich aan het begin van de vorige eeuw hadden doen gelden, zo'n beetje in de periode dat Letland voor het eerst een eigen koers kon varen, nu eens niet gestoord door oprukkende Duitsers en Russen. Dat duurde maar kort.
Geen van de namen van de kunstenaars kwam mij bekend voor. Maar een van hen sprong er wat mij betreft tussenuit, mogelijk omdat ik van zijn hand in andere museumzalen ook al werk had zien hangen: Valdemars Tone. Bij het verlaten van het museum bleek ik tien van zijn schilderijen te hebben gefotografeerd, allemaal portretten. Ze zijn hieronder te zien.