Een van de meest opmerkelijke kunstenaars in Noord-Nederland is Arjen Boerstra, een man met zo'n fijn gevoel voor humor dat het publiek wel eens vergeet te lachen. Boerstra is een vakman die afgaand op zijn kunstprojecten half in deze eeuw en half in de negentiende eeuw lijkt te willen leven. Een romanticus, ook dat nog. Dezer dagen woont hij ter gelegenheid van Kunst aan de vaart in een zelf getimmerd huisje in Assen. Het huisje is, zoals vaker bij hem het geval is, een zolderkamer.

Toen ik Boerstra een paar jaar geleden interviewde vertelde hij dat zijn kunstenaarschap in die kamer is begonnen: "Ik was drie jaar van de academie af, en ik verlangde ernaar weer fris tegen de wereld aan te kijken. Ik wilde terug naar de tijd dat ik nog niet was overvoerd door informatie, toen ik nog bij mijn ouders woonde en droomde over het bouwen van hutten, van vliegtuigen en bootjes. Ik dacht: misschien kan ik dat gevoel terugkrijgen door mijn zolderkamer van spaanplaat opnieuw te bouwen."

Het gegeven dat Boerstra zich wederom in zijn zolderkamer heeft teruggetrokken, nu in Assen, doet vermoeden dat hij dat gevoel nooit heeft gevonden of dat hij het ergens opnieuw is kwijtgeraakt. De laatste keer dat ik hem sprak, twee jaar geleden, vertelde hij over zijn burn-out en de vragen en antwoorden die daaruit voortvloeiden. Hij vertelde over zijn behoefte om zaken vast te leggen en zijn hang naar aandacht. "Misschien zoek ik wel bevestiging dat ik besta", zei hij.

Als dat het geval is, zoekt hij die bevestiging nu in eenzaamheid in de publieke ruimte. Boerstra heeft zich dit keer opgesloten om naar eigen zeggen  erachter te komen wanneer hij zichzelf 'flink tegenkomt'. Volgens zijn voorspelling, afgelopen zaterdag bij het betreden van de kamer, zou dat op de vierde dag gebeuren. Toen ik gisteren zijn dagelijkse videoverslag op YouTube bekeek, maakte hij klagerige indruk. Nog vreemder was dat de videobeelden 'dubbelden', alsof ze over elkaar werden afgespeeld.

Het lijkt alsof Arjen Boerstra zichzelf inderdaad is tegengekomen.