Een van de hoogtepunten van festival Dichters in de Prinsentuin, dit jaar in de Hortus Botanicus in Haren, vond plaats tijdens de talkshow op de eerste avond in de Chinese tuin. Interviewer Jelte Posthumus sprak daar bij de vijver met dichter Maxime Garcia Diaz (foto Noordwoord/Reyer Boxem) over haar nog te verschijnen debuutbundel Het is warm in de hivemind.

"Ik heb de bundel al mogen inzien en voelde mij plotseling een oude man", begon Posthumus. Hij richtte zich tot ons, het publiek, en vervolgde: "Garcia Diaz' poëzie is van deze tijd. Ik moest veel woorden opzoeken. Octogenesis. Ilysm – dat betekent I love you so much. Hoeveel is een exabyte? Het gaat over games, over Simms, over urls, over cryptocurrencies en dus ook over Satoshi Sakamoto. Kun je te oud zijn voor deze poëzie?"

"Niemand met Google is te oud", reageerde Garcia Diaz. "Ik geloof heel erg in de Google-god. Ik google soms voor mijn gedichten zaken, waarvan ik weet dat mensen ze niet zullen begrijpen en waarvan ik weet dat ze het makkelijk via Google kunnen opzoeken. Dat je mijn gedichten googled, is precies de bedoeling. Google. En een beetje bereidwilligheid."

Ze omschreef de hivemind als intelligentie met de vorm van insectenzwerm. "Dit is super onwetenschappelijk onderbouwd: het verwijst naar een idee van een collectieve intelligentie, van een groep mensen of een hoeveelheid geesten die samen aan denken is. Het verwijst naar het internet, maar ook naar een generatie van mensen met wie je samen aan het denken bent."

Posthumus bekende dat hem al lezend iets leek te ontglippen. "Misschien is dat je bedoeling. Maar omdat ik zoveel woorden moest opzoeken en daar druk mee was, kon ik niet lekker doorlezen. Ik was aan het onderzoeken."

"Ik zette je aan het werk", vulde Garcia Diaz aan.

"Betekent dat dat jouw poëzie niet tijdloos is?", ging Posthumus vragend verder. "Wat voor functie heeft die over twintig of dertig jaar?"

Daar had ze 'superveel' over nagedacht. "Waar ik het meest geïnteresseerd in ben, is het specifieke van mijn tijd. Toch is het niet de bedoeling dat je het alleen mooi vindt als je weet wat een extrabyte is. Er moet wel iets onder zitten. Iets dat mooi is voor iemand van mijn leeftijd, die net zoveel op het internet zit als ik. Maar ook voor iemand die geen smartphone heeft of zo. Aan de andere kant vind ik het een mooi idee dat lezers er over dertig jaar geen fuck van snappen. Dat mijn poëzie een vreemd en vluchtig tijdsdocument wordt."

"Het voelt alsof het uit deze tijd geplukt is", vatte Posthumus samen. Hij informeerde naar haar leeftijd. Ze bleek 27 jaar te zijn.

Daarop vroeg Posthumus of ze iets wilde voordragen. Maxime Garcia Diaz haalde haar telefoon te voorschijn en begon voor te lezen.

Het is warm in de hivemind van Maxime Garcia Diaz verschijnt half juli bij uitgeverij De Bezige Bij.