Als de twaalfde editie van het kunstevenement sonsbeek 20→24. Force Times Distance een kern heeft, dan bevindt die kern zich niet in het Sonsbeekpark, maar verspreid over verschillende locaties in het centrum van Arnhem. Voor de hand liggend startpunt is de Eusebiuskerk, waar grote werken zijn te zien en een informatiepunt aanwezig is. Het eerder genoemde boekje met de gevouwen a4tjes en glimkaft ter waarde van 5 euro werd mij daar gratis overhandigd. 

Volgens de matig geredigeerde uitgave zag ik in de kerk voor de tweede keer UnMYthU Unquantize 2018 – 2021 van Mithu Sen. Volgens aan een pilaar bevestigd infobordje ging het echter om Yet fear shall fail to conquer our warmth tenacity, een wand van lichtkasttekeningen en soms wrange dan weer misschien onbedoeld grappige teksten van Sen over de menselijke waardigheid.

Ook Oscar Murillo, onlangs in The Guardian gekroond tot de nieuwe Jean Dubuffet, mocht op herhaling. Waar op de locatie Buitenplaats Koningsweg drie overschilderdoeken te zien uit zijn Disrupted frequencies-series – verwijzingen naar oceanen, luchten en geopolitieke verbindingen en ontkoppelingen – zag ik in de kerk een, eh, installatie van pistache houten vensters, klei-resten en niet-werkende televisieschermen.

Als ik een euro had gekregen voor elke keer dat ik op een tentoonstelling geconfronteerd werd met een niet-werkend televisiescherm, had ik een wel-werkend televisiescherm kunnen kopen en was ik thuisgebleven.   

Weer buiten op straat kon ik linksom of rechtsom. Rechtsom leidde onder meer naar boekhandel Walter Books waar de kunst van Leo Asemota zo werd getoond dat het deel leek uit te maken van een assortiment activistische boeken, veelal non-fictie, waarin wordt gewaarschuwd voor ongelijkheid, de gevolgen van het kapitalisme en, kortom, de ondergang van de wereld zoals we die vrezen.

Linksom bracht me naar Showroom Arnhem waar ik de Shadow Women Series van Alida Ymele ontdekte, een reeks krachtige portretten van vrouwen die werk verrichten waar beter betaalden en anders opgeleiden niet voor willen bukken. Niet de Sonsbeek-app, maar Google Maps leidde vervolgens naar de Collectie Groen, een kunstwinkel annex brasserie waar ter gelegenheid van Sonsbeek 2020 – 2021 werk van vijf kunstenaars is te zien.

Op het terras van de Collectie Groen zag ik ineens Marcel van Roosmalen voorbijkomen. Terwijl zijn partner, de columnist Eva Hoeke, een winkel met babykleding binnenstapte, wandelde de Stem van Arnhem met kinderwagen en kinderen de winkelpassage Hemelrijk in waar hij hardop Gregoriaans begon te zingen. Door de galm in de passage hoorde ik Frida (0), Leah (4) of Lucie (5) van Roosmalen een tweede stem inzetten.

Het was wel goed zo. Sonsbeek 20→24. Force Times Distance evaluerend, kwam ik tot de conclusie dat de manifestatie beneden mijn maat was gebleven. Aan het gekozen thema – grof vertaald: aandacht voor arbeidsomstandigheden waar veel Westerse welvaart op is gebaseerd – lag het niet. Dat thema was bij vlagen confronterend en dus leerzaam. Wat tegenviel was de logistiek en de communicatie. En de kwaliteit van een te groot aantal beelden waarvan onderliggende ideeën niet overtuigend genoeg zijn op mij overgekomen.

En je gaat er nog lelijk van schrijven ook. Tot mijn spijt.