Op de meningenpagina Het hoogste woord In Het Parool van afgelopen dinsdag een ingezonden stuk van Aant Jelle Soepboer over de trek van Amsterdammers naar wat zij 'de provincie' noemen. Soepboer, die naast historicus ook politicus is voor de Fryske Nasjonale Partij, heeft er zijn bedenkingen bij:
"Zit de regio er eigenlijk wel op te wachten om naast wingewest ook de overstort van de Randstad te worden?", schrijft hij. En ook: "Gelukkig kan er ook een positieve zijde aan de toestroom van Randstedelingen zitten, mits beleidsmakers hier adequaat handelen. (…) Houd het platteland leefbaar en betaalbaar door de woningopgave te spreiden en niet te concentreren. Waarom alleen bouwen in Leeuwarden, Groningen, Drachten en Zwolle?"
Nog iets spannender wordt het als hij het volgende schrijft: "Bewoners uit de regio moeten de nieuwkomers niet vrezen, maar hun komst zien als een kans om er samen het beste van te maken. Ik roep ze echter op vast te houden aan hun manier van leven, hun normen en waarden, taal en cultuur. Maak uw nieuwe buren daar deelgenoot van."
Dit brengt mij op een stuk van Petra Possel dat 23 januari in NRC/Handelsblad stond (of staat, ik heb die krant althans bewaard). Possel verruilde na de dood van haar man Amsterdam voor een dorp net onder de Afsluitdijk, Gaast, en schreef daar De stad uit over, een boekje dat naar verluidt wordt verfilmd. Hoe dan ook, in haar stuk voor NRC waarschuwt ervaringsdeskundige Possel de nieuwkomers:
"De nieuwe dorpeling dient zich in te schrijven en er echt te gaan wonen, dat zijn de gemeentelijke spelregels. Maar belangrijker: de nieuwe dorpeling moet zich invechten in de mienskip, de gemeenschap. En die mienskip voelt als een Da Vinci Code die nog gekraakt moet worden. Het is een web van ongeschreven regels en afspraken die je als migrant gaandeweg leert kennen.
Dat je iedereen groet in het dorp. Dat je de deur opendoet als er aangebeld wordt. Dat je ervan uit moet gaan dat iedereen in het dorp familie van elkaar is en dat je dus oppast met wat je zegt. Dat je eerst koopt bij de lokale middenstand en dan pas buiten de dorpsgrenzen. Dat je naar het dorpsfeest gaat. Of je aansluit bij een clubje. Of meedoet met de jaarlijkse voorjaarsschoonmaak, oud papier ophalen, Sinterklaas spelen. Het is een kwestie van je neus stoten en al doende leren.
En dan nog moet je weten dat je voor eens en voor altijd een Hollander bent. En blijft."
Wellicht ten overvloede: Gaast ligt in Friesland. In andere delen van 'de provincie' gelden weer heel andere omgangsvormen. Voor wie een andere waarschuwing wil lezen, klik hier door naar de column Buiten wonen van Daniël Lohues uit het Dagblad van het Noorden van 9 januari.