We bezochten de zomertentoonstelling van beeldentuin Beelden in Gees en liepen al snel tegen het werk van Bastiaan Meijer aan. Eerst ging het om een reeks kleine sculpturen van keramiek op bamboestokjes waarvan een aantal mij bekend voorkwam. Ik zag een miniatuuruitvoering van de Notre Dame du Haut van Le Corbusier, ik zag een kleine Rembrandtschool van Dudok. Daarna zag ik een bordje waarop stond dat het om 'insectenhuisjes' ging.

Een stukje verderop zag ik weer zo'n groepje huisjes op stokjes en weer kwamen sommige van die huisjes mij bekend voor. Ik zag het kerkje van Zweeloo, ik zag de Noorderkerk van Nieuw-Amsterdam, ik zag een hunebed. Op het begeleidende bordje las dat deze insectenhuisjes 'Drents dorp' werden genoemd. Ik zag daarna ook een huisje dat het Van Gogh-huis in Nieuw-Amsterdam moest voorstellen.

Naast het 'Drents dorp' stond nog zo'n groepje insectenhuisjes op stokjes, daarvan herkende ik er geen. En daar weer naast, in de vijver, dreef een compleet insectenstadje. In de galerie van de tuin trof ik tot slot drie wandsculpturen van Meijer aan: een waddeneiland, een veenlandschap dat ik niet als zodanig herkende en een wandsculptuur getiteld Overijsselse Vecht.

Thuis leidde het intikken van de naam van Bastiaan Meijer op de computer via DuckDuckGo naar www.insectenhuisjes.nl, 'de website voor mensen die van architectuur en insecten houden'. Ik las dat die website een jaar of vijftien terug is begonnen na een eenmalig kunstproject met 61 insectenhuisjes in allerlei vormen: piramides, boerderijen, kerken, woonhuizen en moskeeën. Uit de kaart op de site maakte ik op dat Nederland en omgeving inmiddels vergeven is van de huisjes.

Even later, in de tuin, leek het ineens alsof het beter ging met de insecten. Maar ons eigen insectenhotel oogde nog altijd droevig leeg.