Op de vierde verdieping van het Forum in Groningen, of is het de vijfde?, staat een intrigerend hokje. De ene zijde is beplakt met portretfoto's waarin woorden zijn geprojecteerd. De andere zijde oogt als een ouderwetse cabine waar je portretfoto's kunt laten maken.

Voor het hokje staat een bordje met daarop de mededeling dat het hier om het PoemPortrets van Es Devlin uit 2019 gaat, een experiment dat deel uit maakt van de tentoonstelling AI: More than human.

Na een paar keer om het intrigerende hokje heen te zijn gelopen, besloot ik de tentoonstelling te bezoeken. Eindelijk; AI: More than human loopt al sinds begin december. Als het goed is, is het een voorbeeld van hoe het Forum óók een plek voor spraakmakende exposities wil zijn.

Op de website van het cultuurpaleis wordt dat als volgt geformuleerd:

"Met twee ruime expozalen kunnen we prikkelende tentoonstellingen programmeren; van internationale blockbusters tot kleinere exposities met lokale partners. Wat onze exposities met elkaar gemeen hebben, is dat ze in het teken staan van populaire cultuur, technologie en actualiteit."

Hoe ik een en ander ervoer, staat binnenkort in de krant of achter de betaalmuur van de Dagblad van het Noorden-website – daar zijn we nog niet over uit. Misschien komt het stuk niet door de keuring, de eindredactionele lat ligt iedere dag op een andere plek. Wat vast staat, is dat de entreeprijs voor AI: More than human, 15 euro, moeten worden terugverdiend.

Wat ik hier wel wil melden, is dat ik weer buiten, maar toch binnen, want nog steeds in het Forum, besloot plaats te nemen in het fotohokje om een PoemPortret te laten maken. Dankzij een aanwezige Forum-medewerker bleek dat wonderlijk eenvoudig. Alles wat ik moest doen was een woord noemen, in het Engels uiteraard, en in een lens kijken.

Mijn woord zou worden toegevoegd aan een voortdurend evoluerend gedicht dat op basis van het Engelse vocabulaire en toevoegingen van mijn voorgangers is en wordt gemaakt. De keuze viel op 'probably'. De Forum-medewerker voerde het in haar mobiele telefoon in. Ik keek naar de lens in het hokje en even later werd mij een foto overhandigd waarin de 'dichtregel' op mijn gezicht was geprojecteerd: 'Probably bringing the parth of soul, develop the waste of the spring.'

Kunstmatig? Intelligent? Ik zag er verdwaasd en afgepeigerd uit. Golem was er niets bij.