Na een uitputtende promotietour, uitputtend vooral voor wie in Zuidoost-Drenthe woont, is muziektheatergezelschap Iemandsland dan eindelijk begonnen met het opvoeren van De Weltmeister. We hebben het hier over een locatietheatervoorstelling die nu eens niet in een schuur, op een boot, in dorpscafés of op een veld wordt gespeeld, maar in een heus theater staat. Want ook dat is een locatie. Tot en met 29 september in het Atlas Theater te Emmen.
De Weltmeister is een avond in drie delen. Althans dat was donderdagavond geval, toen ik de try out bijwoonde. Eerst was er een samenzijn in Club '74 waar het publiek voor een groot deel uit scholieren van de 'cultuurstroomklassen' van het Esdal College bestond en DJ Schmutzige Harry onder een videowall plaatjes uit het midden van de jaren zeventig draaide. De koffer van Harry bleek opvallend veel Duitstalige popmuziek van het vrolijke soort te bevatten.
De sfeer werd nog eens extra opgeleukt door hupsige danseressen met bijpassende bewegingen in een entourage van neo-camp. Als u begrijpt wat ik bedoel. De plakkerige onschuld van de jaren zeventig werd niet geïroniseerd – of misschien juist wel, met ironie weet je eigenlijk nooit waar je aan toe bent – maar zo gepresenteerd dat de verantwoorde muziek van toen – progrock, artrock, punkrock – in mijn herinnering achteraf ineens een riducule tijdverspilling bleek te zijn geweest.
Het zogenaamde goede van toen was eigenlijk fout. Het vermeende foute van weleer was veel beter. Op zijn minst leuker. Blijer.
Deel twee was de voorstelling zelf: een collage van scènes over een gezin dat door de tijdgeest verscheurd raakt. Het 'verhaal' vertelt van een Rotterdamse vader met een oorlogstrauma die in Zuidoost-Drenthe, het iemandsland, een te klein tankstation runt. Hij wil niet vooruit, de vader. Moeder staat wel open voor verandering. Met de kinderen kan het alle kanten op. Naar lager wal, het dorp uit, de snelweg over, misschien nach Lodz.
Deel drie, na het slotapplaus, speelt zich wederom af in Club '74. Omdat de leerlingen van het Esdal Collega blijkbaar iets beters te doen hadden, iets met schoolboeken vermoedelijk, liep de dansvloer dit keer sneller leeg, hoezeer de hupsige danseressen ook hun best deden.
Vandaag is de première van De Weltmeister. In afwachting van de recensies stel ik voor de pr-afdeling kosteloos de volgende blurb ter beschikking: een avond vol verleden, vooruitgang, verwarring und ein bisschen Fröhlichkeit.