Nadat de gemeenteraad van Emmen zich donderdag onder aanmoediging van wethouder Jisse Otter met 2 stemmen tegen en 34 stemmen voor had uitgesproken voor nieuwe miljoenensteun aan attractiepark Wildlands besloot ik nog even te blijven hangen. Dat wil zeggen: op de bank, met het tablet op schoot. Commissie- en gemeenteraadsvergaderingen kunnen prima vanuit huis gevolgd worden. Dat is weliswaar niet zo gezellig als op de plaats delict, voordeel is dat je, in geval van nood, met een schuin oog naar een film kunt kijken.

Bij de commerciële televisiezenders was Aristocats er voor, zoals dat hier in Zuidoost-Drenthe heet.

Terwijl die Disney-film rond tien uur aan een ontknoping begon, een happy end, zakte de stemming de raadzaal richting droevig. Er werd gesproken over 'de bijstelling van de meerjarenbegroting' en daarmee over onder meer een voorgenomen bezuiniging op de bibliotheek en de Kunstbeweging. Waarom zij? Met welke argumenten? Van de verantwoordelijk wethouder vernam ik via mijn tablet geen enkele verklaring.  

Edwin Rixtum van de PVV kwam aan het woord, op het oog een rustig man in wie, god mag het weten, mogelijk stormen gaande zijn. Als tegenstander van alles werd hij prompt onderbroken door Auke Oldenbeuving, de kolos van het CDA. Die graag wilde laten weten het ongepast te vinden dat 'de heer Rixtum' een koppeling maakt tussen investeren in Wildlands en bezuinigen op dat wat een tekort op de gemeentebegroting van Otter zou hebben veroorzaakt. Wie de begroting maakt, bepaalt.

De interruptie kwam intimiderend op mij over. Technisch en formeel zou Oldenbeuving, ooit leraar economie van mijn dochter, zomaar eens gelijk kunnen hebben dat het een los moet worden gezien van het ander. Maar vanaf een nuchtere afstand gezien – in mijn geval vanaf de bank – was en is dat allerminst zo. Want: als de gemeente Emmen geen geld in het noodlijdende Wildlands hoefde te steken, zag de begroting van Otter er heel anders uit. Was er mogelijk nauwelijks tot geen 'herziening' noodzakelijk. Hadden de bibliotheek en de Kunstbeweging geen probleem gehad. Was er niets om moeilijk over te doen.

Na dit dwaalspoor spoorde ik mezelf extra aan het hoofd erbij te houden. Zouden de bibliotheek in de Kunstbeweging aan het einde van de avond nu wel of niet moeten bezuinigen? Zo ja, hoeveel zouden ze dan moeten bezuinigen? Een kwart miljoen per jaar? Veel meer dan wat er jaarlijks moet worden afgeboekt op het noodlijdende Wildlands? Zo nee, wie zou dit 'succes' dan mogen claimen? Het CDA? De VEVN van Tom 'voor Emmen, voor Nederland' Kuilder die zorgen heeft over zijn opa? LEF, waarvan fractievoorzitter Harry Leutscher met jetlag kampte?

Hoe aandachtig ik ook luisterde naar alle woordvoerders in de eerste termijn en de beantwoording door verschillende wethouders. Wat er ook van moties veranderde in amendementen, dat kan allemaal in Emmen, met dank aan de voorzittende burgemeester, de tweede termijn was inmiddels begonnen. Vijftien minuten voor middernacht wist ik het nog steeds niet. En dat terwijl bijna alle partijen al begonnen waren met het bedanken van de beantwoording door het college.

Wie moest er nu wel en niet bezuinigen? En hoeveel? En hoe zou daarvan in de begroting worden gedekt? Het begon mij te duizelen. "Ik kan het niet anders maken", hoorde ik wethouder Otter zeggen - een antwoord als een stoplap. Na opnieuw een schorsing, 29 maart was inmiddels begonnen, de dagdieren in Wildlands moesten over een paar uur 'op', nachtdieren heeft het attractiepark bij mijn weten niet meer, wel zo goedkoop, werden zeven amendementen in stemming gebracht.

Nu kwam het er op aan.

Voor slechts één amendement bleek steun van een unanieme meerderheid: geld voor de nieuwbouw van het Esdal College op het voormalige terrein van theater De Muzeval. De pogingen om de bezuinigingen op de bibliotheek en de Kunstbeweging tegen te houden of te verminderen, haalden het niet. Een ruime meerderheid – 22 voor, 14 tegen – stemde uiteindelijk in met 'de bijstelling van de meerjarenbegroting' zoals wethouder Otter die graag ziet. Niemand die na afloop nog sprak over de prijs van het park.

Ik schakelde mijn tablet uit en zette een plaat op: Hotel California van The Eagles. Verradelijke muziek.

Last thing I remember, I was
Running for the door
I had to find the passage back
To the place I was before
"Relax," said the night man
"We are programmed to receive
You can check-out any time you like
But you can never leave