Wandelend over de Carrer de Valencia in de wijk Eixample in Barcelona in de richting van de Rambla de Catalunya bleef het oog bij een schoolgebouw haken aan een gevel waarop, op grote hoogte, twee letters werden verbonden met een aantal voetstappen. Op ooghoogte hing een metalen plaatje met de tekst: 'Poema visual. Joan Brossa. 1997'.

Schichtig achterom kijkend, je weet nooit of iemand je in de rug wil steken met een roestig mes waarvan het lemmet is afgebroken, zag ik aan een ander gevel dezelfde letters opnieuw, weliswaar anders, maar nu verbonden door een rechte stippellijn.

Dit alles deed mij, vraag niet waarom, denken aan wat Chris J. van Geel ooit schreef:

Waar puin ligt en een oude fiets
keerde mijn schoen een kistje om
ik keerde op mijn schreden,
keerde het om, ik dacht misschien
ligt het toch liever andersom.

Thuis gekomen bleek Joan Brossa over een Nederlandstalige Wikipediapagina te beschikken waarop zijn achternaam is verlengd tot 'i Cuervo'. Daar is onder meer te lezen dat hij een Catalaanse dichter, grafisch kunstenaar, theaterontwerper en een van de belangrijkste avant-gardistische kunstenaars 'van zijn tijd' is geweest:

'De eigenlijke doorbraak kwam pas na het overlijden van Franco en de terugkeer van de democratie in Spanje in 1978. In zijn affiches voor populaire culturele evenementen bruist het gevoel van de nieuw gewonnen vrijheid. Zijn boeken kunnen nu eindelijk ongecensureerd verschijnen, het Catalaans wordt niet meer vervolgd. Kort daarop krijgt hij de eerste opdrachten van de overheid. In 1984 wordt zijn Begaanbaar concreet gedicht als eerste stadsgedicht nabij de Velodroom in Barcelona onthuld.'

Dat Begaanbaar concreet gedicht zoek ik een volgende keer wel op.