Ik fiets van Foxel naar Klazienaveen-Noord en kijk uit naar een boom. Ik herinner mij een afgezaagde stam. Dertien jaar geleden is hier een ongeluk gebeurd.
Vier jaar geleden fietste ik hier ook. Toen zag ik hoe in de berm glazen met kaarsjes waren achtergelaten en in de stam van de boom briefjes en foto's waren geprikt. Reconstruerend kwam ik er achter dat in de bocht van het Verlengde Scholtenskanaal Oostzijde ene Peter zich in 2005 dood had gereden. En dat zeven jaar later, op dezelfde dag, zijn vriendin Dainera om het leven was gekomen bij een auto-ongeluk. Het bermmonument herinnert beiden.
Als ik naderbij kom, zie ik dat de foto's zijn verdwenen. De briefjes hangen er nog – sommigen zijn door vocht aangetast. Speedcore will never die, lees ik opnieuw. Een passerende auto claxonneert. Vermoedelijk als waarschuwing. Ik sta onhandig, op een gevaarlijk punt: een bocht waar je fijn doorheen kunt scheuren. De stam heeft bladeren gekregen. Ze voelen als van plastic.