Woest en Ledig

Veel van het goede

Een nieuwe dag op kantoor.

Lief dagboek

Het was een goed dagje, dinsdag. Eerst vanwege de ontvangst van een stukje over Klaas Dijkhoff en de bijstand dat aldus  begon:

"De manier waarop Klaas Dijkhoff afgelopen weekend tijdens het VVD-congres in Arnhem het podium opliep, was veelzeggend. Een iets te warm geklede heer met opgestroopte mouwen die in het loopje naar voren zijn enigszins afgezakte pantalon probeerde te fatsoeneren. Mensen die zelf hun broek ophouden – zo zien we het graag."

Daarna vanwege een interview met Tom Zwitser van uitgeverij De Blauwe Tijger, die in het echt niet op de boze witte man leek waar ik hem op basis van zijn boekenfonds en een aantal internet-publicaties voor wilde houden. Vervolgens vanwege een onverwachts straatpraatje met Erik Harteveld, een naar mijn maatstaven grote multi-disciplinair werkende kunstenaar die in zijn woonstad Groningen bij wijze van performance voor klein publiek aan het slenteren was geslagen.

De mooite hield aan: deelname aan een prijsvraag op de redactievloer waarbij de aanwezige redacteuren van Dagblad van het Noorden werden uitgenodigd een originele benadering te bedenken voor de aandacht op www.dvhn.nl voor de voorspelde wateroverlast. Het idee met de meeste stemmen, iets met regen en een emmer, werd bekroond met een cadeaukaart van Bol.com, nagel aan de doodkist van ouderwetse boekhandels en aanverwante mkb-bedrijven.

Eenmaal thuis bleek in de woestenledig-mailbox een bericht van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te zitten:

"Het bestuur van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde nodigt u, op grond van uw verdiensten voor een of meer van de gebieden waarop zij werkzaam is, graag uit als lid tot de vereniging toe te treden.

Volgens artikel 3 van de Wet van de Maatschappij, de oude benaming voor wat we tegenwoordig meestal statuten noemen, en die via www.mdnl.nl is te raadplegen (Publicaties → Publicaties MdNL op internet → Varia) kunnen tot lid worden benoemd beoefenaars der schone letteren en bevorderaars der Nederlandse taal- en letterkunde of geschied- en oudheidkunde.

De contributie is door de ledenvergadering vastgesteld op € 30. Als u het lidmaatschap aanvaardt, bent u over 2018 geen contributie verschuldigd. Betaling voor 2019 en volgende jaren kan het best plaatsvinden nadat u daartoe een verzoek van de penningmeester hebt ontvangen.

Ik zou het bijzonder op prijs stellen om binnenkort van u te horen of u de uitnodiging voor het lidmaatschap aanvaardt."

Terstond een antwoord gestuurd: "Welk een eer! Ik treed graag toe tot uw vereniging. En ben tegelijkertijd, wellicht uit ijdelheid, nieuwsgierig wat in dit verband onder mijn ‘verdiensten’ wordt verstaan. Als iemand de moeite wil nemen mij dit duidelijk te maken, veel werk kan het niet zijn, verneem ik het graag."

Na de druk op de verzendknop begon het te waaien en te onweren dat het een aard had. Het huis trilde, de kat raakte zoekt. In een half uur tijd viel er een bak regen in een door mij op de grasmat klaargezette emmer. Die vanmorgen bleek omgewaaid.

Grensbeeld aangetroffen bij Nieuw-Weerdinge

Gemeentelijke herindelingen gaan vaak van au, maar soms krijg je iets moois terug. Zo zijn na het samengaan van de gemeente Vlagtwedde met de gemeente Bellingwedde vorige maand op de grenzen met de gemeente Emmen, Borger-Odoorn en Pekela  nieuwe grenspalen geplaatst. Noem het maar niets. Ik, man van de wereld, trof er een langs het Weerdingerkanaal Noordzijde net buiten Nieuw-Weerdinge.

Naspeuringen op internet leerde dat de palen – ik spreek liever van beelden – het zijn er dertig, met de hand zijn beschilderd door een werknemer van de plaatselijke afdeling groenvoorziening, ene Koert wiens achternaam door RTV Noord geheim wordt gehouden. Gevraagd of 'Koert' trots is op zijn klus antwoordde hij: "Je moet het wel kunnen natuurlijk. Het is een eer om het te mogen doen."

Voor de liefhebber schreef ik in 2016 dit over mijn kleine verzameling grensbeelden. Nu maar hopen dat de andere herindelingsgemeenten in Groningen het voorbeeld van Westerwolde volgen.

Een tuintje (5)

Geachte klantenservice,

Een maand geleden heb ik jullie bedrijf bezocht. Daarbij deed ik een aantal aankopen voor een tuintje: twee plantjes Rheum Rhabarbarum, twee plantjes Cucumis Sativus, twee plantjes Apium Graveolens en een potje met een 'onduidelijk struikje'. Over dat 'struikje' schrijf ik.

Is het voor jullie mogelijk om op basis van bijgeleverde afbeelding te achterhalen welke gewas het hier betreft? Zo ja, kunnen jullie dan ook aangeven welke verzorging dit gewas nodig heeft?

Ik zou dit graag vernemen omdat het 'struikje' nauwelijks ontwikkeling doormaakt. Het staat er eigenlijk nog steeds zo bij als een maand geleden. Het is niet groter, maar ook niet kleiner geworden. Het gaat niet dood, maar het lijkt ook niet echt te leven. Ik heb sterk het vermoeden dat het gewas bij aanschaf reeds volgroeid was. Helemaal af. Niks meer aan doen.

En dat terwijl ik het toch zo goed mogelijk probeer te verzorgen: water geven, onkruid verwijderen, grond aanharken, beschermen gedurende stortbuien, zonneschijn et cetera. Aan de grondkwaliteit mag het niet liggen, want die is verrijkt met compost gekocht tijdens een huis-aan-huisactie van handbalvereniging Emmen en omstreken.

Ik hoop snel van u te horen.

Schaatsen met Wolter en Von Dulmen Krumpelmann

Deze week week bezocht ik twee kunsthandelaren met een bovenmatige interesse in het werk van kunstkring De Ploeg. De ene, Frank Buunk, opereert vanuit Eden. De ander, Richard ter Borg, vanuit Groningen. Het leidde tot een verhaal dat vandaag in Dagblad van het Noorden staat, ook ter opwarming van de tentoonstelling Avant-garde in Groningen. De Ploeg 1918-1928 waarmee het Groninger Museum het 100-jarig bestaan van De Ploeg viert.

Buunk en Ter Borg doen in meer dan alleen Ploeg-kunst. Grasduinend door hun handelswaar bleef mijn oog haken aan twee ijslandschappen. In Ede ging het om Schaatsen op de Boerenwetering Amsterdam uit 1915 van de mij onbekende Hendrik Jan Wolter, volgens Buunk 'een vroege Hollandse luminist'. In Groningen ging het om het ongedateerde Schaatsbaan Tynaarlo van E.B. Von Dulmen Krumpelmann, de aquarellist uit Zeegse.

Vandaag wordt het 26 graden Celsius. Zomers warm heet dat.

Op komst: Pesse 2018

Gezocht: nieuwe ideeën voor een oude dierentuin

Een buitenkansje voor kunstenaars, architecten, inventieve types, creatieve geesten, concrete plannenmakers en realistische dagdromers. Voor iedereen die zich – op welke manier dan ook – verbonden voelt met de oude dierentuin van Emmen heeft stichting Jaap en Aleid Rensen een prijsvraag uitgeschreven die moeten leiden tot nieuwe, goede ideeën voor wat tegenwoordig het Rensenpark heet.

Het beste idee wordt beloond met 5000 euro én het vooruitzicht dat stichting JAR gaat proberen het voorstel te realiseren – dit in samenwerking met gemeente Emmen, eigenaar van de grond. Daarnaast zijn er beloningen van 2500 en 1000 euro voor respectievelijk het op een na en twee na beste idee. En is er 500 euro voor het idee dat een eervolle vermelding verdient.

Gezocht worden 'oorspronkelijke en creatieve ideeën op het gebied van landschap, kunst en cultuur die de ontwikkeling van het Rensenpark versterken'. Dat kan gaan over zowel de inrichting van het park als over activiteiten. Voor alle details en bijbehorende criteria, dus ook de visie de gemeente Emmen heeft over de toekomst van het Rensenpark, zie deze link.

Indienen kan tot en met vrijdag 1 juni via info@stichtingjar.nl. Een onafhankelijke jury bepaalt welke inzendingen genomineerd worden voor de prijzen. De genomineerden worden medio juni uitgenodigd hun idee toe te lichten voor de jury.

Een tuintje (4)

Vorige week werd het bericht verspreid dat het zeer slecht gaat met de insecten in Nederland. In onderzochte natuurgebieden in Drenthe en Noord-Brabant zou de insectenpopulatie met driekwart zijn afgenomen ten opzichte van 1998. Natuurgebieden en dus geen industrieterreinen. Als vermoedelijke oorzaak wordt het gebruik van bestrijdingsmiddelen in de landbouw genoemd.

(Gedachte: stel dat zoiets met de mens zou gebeuren. Van 450.000 Drenten in twintig jaar tijd, hup, 337.500 Drenten weg. Zouden we dan onze schouders ophalen?)

Als insecten ergens bedreigd en verjaagd worden, lijkt het mij voor de hand liggen dat ze naar gebieden gaan waar ze wel een toekomst hebben. Met een beetje geluk hoeven ze daarvoor geen zeeën over te steken en routes afleggen die eindigen op plekken waar niets te doen is, behalve wachten op papieren die mogelijk nooit worden verstrekt.

Voor die insecten hebben wij een hotel geopend. Gesitueerd in een tuin waar geen insecticiden wordt gebruikt. Waar in de nabijheid vele onbespoten bomen en struiken staan. Waar gras mag groeien zoals het wil, zelfs als dat neerkomt op mos. Waar de biodiversiteit sinds kort is uitgebreid met twee plantjes Rheum Rhabarbarum, twee plantjes Apium Graveolens, een plantje Cucumis Sativus en een 'onduidelijk struikje'.

Op komst: Dwarspop Steenwijksmoer

De nieuwe koloniewoning verdient een prijs

Ik heb gestemd voor de Drentse Architectuurprijs 2018 (DAP18). Met een paar eenvoudige muisklikken gaf ik aan dat wat mij betreft de onderscheiding mag gaan naar:

De nieuwe koloniewoning die voor Frederiksoord en Wilhelminaoord in samenspraak met de Maatschappij van Weldadigheid is ontworpen door BNO Architectuur en Interieur BV uit Meppel en gebouwd door bouwbedrijf Broekman uit Nijensleek.

Wat bijzonder is aan de nieuwe koloniewoningen, zo begrijp ik, is dat ze zijn geïnspireerd op de oude huisjes waarvan er  tweehonderd jaar geleden 432 in Frederiksoord en Wilhelminaoord zijn gebouwd. Daarvan is inmiddels meer dan de helft verdwenen, wat een verlies mag heten voor het aangezicht van de omgeving waar de Maatschappij van Weldadigheid ooit is begonnen.

Voor de nieuwe woningen, er zijn er nu dertig gebouwd, is een ontwerp gemaakt met exact dezelfde breedte, hoogte en lengte als de oorspronkelijke huisjes. Ook hebben alle woningen gelijke voorgevels gekregen en zijn ze 'sober gedetailleerd' uitgevoerd, omdat ze moesten passen in 'de oorspronkelijke en strenge hiërarchie in het gebied'. Kortom, strak en eenvoudig, wat een verademing mag heten in de hedendaagse architectuur.

De nieuwe woningen zijn niet groot, ongeveer 80 m2, maar kunnen onder voorwaarden worden uitgebreid en aanpast en wel zo dat 'de samenhang in het gebied geregeld en bewaakt wordt'. Daarnaast is bij het ontwerp gelet op de duurzaamheid; ze zijn volgesn de architect 'geschikt voor eigentijdse bewoning, energieneutraal of beter nog, energie leverend'.

Voor de DAP18 zijn 32 projecten genomineerd, die allemaal kans maken op de publieksprijs. Acht van de 32 dingen mee naar een prijs van de vakjury. De bekendmaking van de winnaars is 2 juni.