Uitgeverij Atlas Contact stuurde een exemplaar van Dembrandt, een boekje van Marc van der Holst op zakformaat.

Volgens de flaptekst schrijft 'schrijver, muzikant, striptekenaar en cultheld Marc van der Holst (1973) kort proza in o.a. verhaal en dichtvorm'. "Zijn zeer korte verhalen, gedichten, recepten, readymades enz. verschijnen iedere dinsdag op de Dag in dag-uitpagina van de Volkskrant."

Daar heb ik ze wel eens zien staan. Maar nooit kwam ik ertoe ze ook te lezen. Een mens moet niet alles willen.

Bladerend in Dembrandt stuitte ik op een afdeling Drenthe. Zij, de afdeling, werd als volgt ingeleid: 'Niet ver van de kust van Overijssel ligt het eiland Drenthe (golven slaan melodramatisch tegen de rotsen). Je kunt hier niet pinnen (wolken drijven in fast forward over uitgestrekte akkers). Elke wegbewijzering ontbreekt (een buizerd vangt een veldmuis). Laat alle hoop varen, enz.'

Dat trok mijn aandacht, dat kon leuk worden.

Ik las Kleine naoorlogse geschiedenis van Drenthe, met onder meer de zin 'In 2010 poetste Ger van Elk een vloer op in het SMAHK (Stedelijk Museum Assen voor Hedendaagse Kunst).' Ik las Elvis in Drenthe en Gezicht op Drenthe. Ik las Loves comes to town, waarin liefde het op een comazuipen zet en zes uur later wakker wordt in het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen. Ik las de gedichten Basho in Drenthe en Hitomaro in Drenthe met respectievelijk de regels 'IK MAOK JE HERSTIKKE DOOD' en de strofe 'Onder een hunebed/ gebouwd door reuzen/ slaap ik met mijn hoofd/ tussen de stenen'. Ik las de Kleine toeristengids voor Assen-Oost, het zkv Blues in Grolloo, het gedicht O Drenthe en tot slot de regels 'Vanaf het dek zie ik Drenthe aan de horizon verdwijnen. Vaarwel, Drentse stranden. Vaarwel Drentse bergen. Vaarwel Drentse vrouwen. Vaarwel (tranen)'.

Na dit alles staarde ik enige tijd uit het raam, besloot dat het welletjes was en ging weer aan het werk.