Als God en de eindredactie het willen, brengen Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant volgende week in de cultuurbijlage een interview met Peter Middendorp. Ik sprak de schrijver woensdag naar aanleiding van zijn nieuwe roman Jij bent van mij. Het boek wordt volgende week donderdag in Amsterdam en vervolgens vrijdag in Groningen gepresenteerd.

Jij bent van mij is een zeer goed boek, zijn beste tot nu toe. Ik durf dat te stellen, omdat ik Noordeloos (2002) heb gelezen, en Amateur (2005), en Eerst had ik een leuke vriendin (2006), en Lange Poten (2008), en De lachende derde (2009) en Met de kennis van nu (2010), en Vertrouwd voordelig (2014).

Waarmee ik zeggen wil: ik heb meer van Peter Middendorp gelezen dan hij van mij.

Ergens halverwege het gesprek – een soort pingpongen met topspin, korte rally's en veel ballen rapen – meldde zich een man met een pakje aan de deur. "Zal het mijn boek zijn?", vroeg Middendorp verheugd. Hij zwaaide naar de man die zich ergens achter mijn rug moest bevinden en liep de kamer uit. Even later kwam de schrijver terug met een bruine envelop.

"Gaat dat op zo'n manier?" vroeg ik verbaasd. "Stuurt een uitgeverij als Prometheus zijn auteurs een eerste exemplaar over de post? Komen ze die niet persoonlijk brengen? Het lijkt mij toch een bijzonder moment, zo'n eerste exemplaar." "Meestal gaat het per post", legde Middendorp uit. "Je krijgt er twintig tegelijk. In een doosje."

Daarop pingpongden we verder.

Na afloop van het interview verzocht ik hem een stukje voor te lezen, voor de camera, zodat ik eventueel te zijner tijd een voorleesfilmpje op de DvhN-website kon plaatsen. Dat wilde Middendorp wel. Als er iets onder de aandacht gebracht moet worden, willen schrijvers veel. "Waar heb je het boek?" informeerde hij. Ietwat verward begon ik op mijn meegebrachte tablet een pdf van Jij bent van mij te voorschijn te schuiven.

Daarop zette Peter Middendorp het op een voorlezen. Hij bleek er een stem voor te hebben. Een lichte bariton. Toen hij klaar was, net voor de volgende passage:

"Ik ben de geminachte, de onsympathieke.

De minachting heeft mij ooit opgezocht, op het pukkelveld was dat, alweer zo’n dertig jaar geleden. Daarna is ze altijd bij me gebleven, heeft ze mij niet zozeer gevolgd als wel op sleeptouw genomen, door de scholen en de jaren, bij alles wat ik deed en alles wat ik ondernam, tot in deze cel aan toe, een paar vierkante meter rust."

ontdekte ik op tafel een exemplaar van Jij bent van mij: een avondrood omslag met spreeuwen. Het lag naast een pakje Sportlife met op het omhulsel een bekauwd kauwgompje. "Je hebt wel een boek!" wees ik.

 "Dat is geen echt exemplaar. Dat is een roman van iemand anders", verdedigde Middendorp. "Ik moest iets laten zien tijdens een televisieinterview met VPRO Boeken. Toen hebben we mijn cover om een ander boek gevouwen. Speciaal voor de camera."

Ik opende Jij bent van mij en las de naam van Herman Brusselmans. In de bezorgde envelop zat een exemplaar Voor het vergeten van Peter Verhelst. Jij bent van mij ligt volgende week donderdag in de winkel.