Voor een verhaal over en met Gabriël Lester bracht ik een bezoek aan de Hortus in Haren. Lester heeft er voor de Hondsrugtuin een brug ontworpen. Op afstand bekeken oogt het als ronde schuttingen op ronde plateaus boven een kreekje. Tweede associatie kan die van een modern urinoir zijn waarin de privacy is verdwenen.
Het passeren van het watertje is nog niet eenvoudig. Je zou zomaar kunnen struikelen of vallen. En dat lijkt precies de bedoeling. Bij Gabriël Lester gaat niets direct van a naar b. In plaats daarvan kun je met hem – en zijn werk – meerdere kanten op. Er moet – of mag – gekeken én nagedacht worden.
Het patroon van de brug keert terug in de vormgeving van de filminstallatie The Return of Lester's Loops die deze zomer in het Groninger Museum is te zien. De drie cirkels van beton, hout en metaal in de Hortus zijn in het museum drie ruimtes van piepschuim, met daarbinnen drie projectieschermen waarop drie films in een loop worden vertoond.
De films zitten op hun beurt weer vol cirkelbewegingen. In Spiral zien we een man in een Steile Wand-attractie die ter vermaak van het publiek in zijn auto op hoge snelheid de zwaartekracht tart. In Black Hole rijdt een bus als kamer door de nacht heen en weer door bos vol spookachtige lichtschijnselen. In White Hole zien we een vrouw die in een industriële omgeving vol rook en stof voortdurend haar auto laat spinnen.
Morgen meer in Vrijdag, de cultuurbijlage van Dagblad van het Noorden. Dan legt Lester ook uit wat het idee is achter dit alles.