Het duurde lang voor de stemmen ook in Emmen waren geteld. Daniël Lohues bood zelfs aan te komen helpen. Maar in de loop van de ochtend werd de uitslag duidelijk.

Daarop kreeg ik uit Den Haag een afbeelding toegestuurd van de ingekleurde verkiezingskaart van Nederland. Wat volgde was een mail uit Brussel met in het onderwerpveld de kreet 'Wat?!!'. Daaronder een flard uit een ANP-bericht over het verkiezingsresultaat in Drenthe.

Was ik verrast? In 2010 was de PVV hier de tweede partij. In 2012 de derde. Nu, in 2017, de eerste. Op de redactie spraken we regelmatig over de aanhang van de PVV in Zuidoost-Drenthe. Soms werd daarbij gewezen op Wakker Emmen, sinds 2014 de grootste partij in de gemeenteraad. Nee, ik was niet verrast.

Mijn krant stuurde donderdag Willem Dekker naar Nieuw-Weerdinge. Hij sprak er een man op een zitmaaier, die voor de PVV had gekozen. ''Ik wilde mijn stem niet verloren laten gaan," vertelde de man. "Niet vanwege de asielzoekers, hoor. Meer vanwege de zorg. Er is nauwelijks tijd om ouderen goed te verzorgen. In veel tehuizen is het een zwijnenstal." De man had ook SP kunnen stemmen.

Ronald Oostingh mocht voor RTV Drenthe het nieuws uit Emmen duiden. Hij was ervoor met een camera naar het winkelcentrum in Emmermeer getogen, mijn wijk, en probeerde de Emmenaren aan de praat krijgen. Ze wilden niet erg. Ze zwegen, mompelden hooguit. Ze lachten wat en draaiden weg van de microfoon.

Gevraagd naar een verklaring wees de Drentse PVV-voorman Nico Uppelschoten op de hoge werkloosheid en het grote aantal inwoners met een uitkering in Emmen. Uppelschoten repte met geen woord over het verkiezingsprogramma van zijn partij. Zei niets over de islam. Niets over ouderen en laag opgeleiden. Niets over de open landsgrens die op nog geen half uur autorijden ligt.

Mijn plaatsgenoot Albert Sterenborg verwoordde zijn verwarring gisteren aldus: "Met deze uitslag laten 'we' zien dat we niets met de inwoners van Groningen hebben, niets met de gedupeerden van windmolens hebben, niets met een beter onderwijs hebben, niets met een aanpassing in de zorg hebben, niets met de armoedebestrijding hebben, niets met een beter milieu hebben, niets met klimaatverandering hebben, niets met kunst en cultuur hebben, niets met vluchtelingen hebben. Waar we als samenleving dan wel iets mee hebben? Wie het weet mag het zeggen, er blijft weinig over..."

Ik moest aan de golf van trots denken die door Emmen klotste na de oplevering van het verbouwde centrum. En toen aan Dènis Assen, de onvermoeibare regiomarketeer van Emmen. Die had een half jaar geleden tijdens het Kenniscafé in de Stenden Hogeschool een onderzoek in de lucht gehouden waaruit zou blijken dat Emmenaren tot de gelukkigste inwoners van Nederland moeten worden gerekend.

Afdoende leek het mij niet. Maar het kon zomaar een verklaring zijn.