Ik lees, ook voor Dagblad van het Noorden, de nieuwe roman van Tjibbe Veldkamp. Ik had hier bijna geschreven jeugdroman, maar was mezelf weer eens te snel af, want volgens mij is het doodzonde als De lovebus alleen in handen komt van 'de jeugd'. Al zal dit boek jongeren bijzonder aanspreken, er komt namelijk nogal wat seks in voor. En ook de hoofdpersonages zijn jongeren.

De lovebus speelt in de jaren zeventig op het Groningse platteland rond bar-dancing Boerema, uitvluchtheuvel voor jongeren die willen dansen, drinken en misschien wat meer. Voor dat laatste is er de 'lovebus' uit de titel, een verbouwde bus waar je voor dertig gulden een half uur 'samen kunt zijn met je geliefde'. Wie de bus wil boeken, kan zich melden aan de bar bij Boerema.

In het begin van het boek leren we J.J. kennen, een jongen van 19 die de reserveringen voor de bus doet. Tweede hoofdpersonage is een meisje, Cathelijn, zij wil de bus huren voor een nog onduidelijk samenzijn. Cathelijn doet denken aan Tiffany Dop, de hoofdpersoon in de vorige (jeugd)roman van Tjibbe Veldkamp. Net als Tiffany voelt Cathelijn zich eenzaam. Ze wil contact. 'Brengt seks mensen bij elkáár, denk je', vraagt ze aan J.J.

Het vierde hoofdstuk vertelt over Tammo. 'Gain daanzer en gain proater. Wat bleef er over? Staan, glimlachen. Dat klonk misschien kansloos, maar vorige week had het gewerkt. Hij had had permizzie gehad'. Die toestemming kreeg Tammo van Mina, de vierde hoofdpersoon. Ze wordt opgevoerd in het zevende hoofdstuk en is dan straalverliefd. Maar Tammo gaat ineens voor Cathelijn.

Vier jongeren dus. Veldkamp vertelt steeds uit het perspectief van een van de vier en wel zo dat er overlap in de vertellingen zit, maar de lezer zich toch afvraagt of het zal lopen zoals het eerder is gelopen. De perspectieven wisselen dus niet alleen, ze schuiven ook nog eens – denk aan Pulp fiction van Quentin Tarrentino, er zijn vast betere voorbeelden, maar die schieten mij nu even niet binnen.

Joukje Akveld omschreef De lovebus eerder deze week in Het Parool als een filmische jeugdthriller. Dat filmische ben ik met haar eens, maar de thriller-karakteristiek zie ik nog niet erg. Het boek is grimmiger dan wat ik van Veldkamp gewend ben, dat wel. En het opent met deze woorden:

'Op zaterdagavond 7 februari 1976 werden in Medum en omgeving twee mensen vermoord, er viel één zwaargewonde en acht personen hadden medische zorg nodig voor lichtere verwondingen. Al dat geweld draaide om seks. Dit is het verhaal van die avond.'

Dat belooft een potje matten in een dorpsdisco. Oude tijden zullen herleven. Ik kan het haast niet wachten. We nemen er nog een. Snel verder lezen.