De traditionele nieuwjaarsreceptie van de gemeente Emmen kende afgelopen vrijdagavond in theater Atlas bijzondere momenten. Zoals het pleidooi van loco-burgemeester Bouke Arends voor een verdere asfaltering van de Hondsrug en een treinverbinding tussen Hoogeveen en Emmen. Alsof er files staan richting Groningen en Hardenberg. Alsof de bussen in Zuid-Drenthe uitpuilen van wanhopige reizigers.  

Een ander bijzonder moment was de presentatie van Emmen. Een metamorfose, het boek over de verandering van het centrum van Emmen geschreven door Lukas Koops met foto's van Jan Anninga. Het bijzondere zat 'm er onder meer in dat presentatrice Eline Faber verzuimde fotograaf Anninga op het podium uit te nodigen en daarna het boek zoek bleek. Vanwege Drenthe, dacht ik bij mezelf.

Koops redde de boel door losjes te vertellen dat drie jaar aan Emmen. Een metamorfose is gewerkt. Het was een allesbehalve makkelijke klus, ook omdat hij zowel de opdrachtgever van het boek, de gemeente Emmen, als zichzelf als onafhankelijk journalist tevreden wilde stellen. Koops meent dat hij in die opzet is geslaagd en vestigde de aandacht op de in zaal aanwezige Anninga en vormgeefster Loes Keen.

Loco-burgemeester Arends, die het eerste exemplaar in ontvangst zou nemen stond er glimlachend maar ook wat verloren bij. Hij hielp met het doden van de tijd door te bekennen dat hij de afgelopen dagen thuis al in het boek had zitten lezen; Arends schreef het voorwoord. Uiteindelijk kwam hotelier Hans ten Cate als duvel uit een doosje het podium oprennen met een exemplaar in de hand. Vers uit een doos gehaald.

Later op de avond ontving ook ik een exemplaar, de afgelopen dagen heb ik er aandachtig in gelezen. Hoewel nog niet op de laatste bladzijde ben aanbeland, meen ik dat het Koops inderdaad is gelukt twee meesters te dienen, de opdrachtgever en de uitvoerder. Daarnaast wordt ook de lezer bediend die in de stedenbouwkundige ontwikkeling van Emmen is geïnteresseerd.

Emmen. Een metamorfose is een degelijke beschrijving van een ontwikkeling die de afgelopen jaren in Emmen heeft geresulteerd in de oplevering van een reeks pleinen, een tunnel, een attractiepark en een theater. Wat de dienstbare Koops daarbij uitstekend heeft gedaan, is de lange aanloop naar die ontwikkeling schetsen. Eens te meer valt op dat de presentatie in 2003 van het Masterplan Emmen Centrum 2020 cruciaal is geweest.

Wat tevens opvalt, is dat Koops kritisch is over de toekomst van het Atlas Theater. Niet alleen vanwege een mogelijk overaanbod aan theaterstoelen in een dunbevolkte regio, maar ook vanwege de constructie waarbij attractiepark Wildlands verantwoordelijk is voor zowel de exploitatie als de programmering van het theater, hoewel die programmering grotendeels in opdracht van de gemeente Emmen met geld van de gemeente gebeurt.

Over het nut en de noodzaak van de algehele metamorfose is hij minder uitgesproken. Wat er precies mis is gegaan in het dierenpark ten tijde van directeur Henk Hiddingh onder toeziend oog van het gemeentebestuur heb ik nog niet gelezen, terwijl dat toch de katalysator is geweest van alle recente gebeurtenissen in Emmen. Waarover ik nog hoop te lezen is het tegengeluid vanuit de hoek met mensen die de verplaatsing van het park een stedenbouwkundige fout vinden en de metamorfose als een vlucht voorwaarts zien.

Het lijkt erop dat de ontwikkeling van het nieuwe stadshart in Emmen. Een metamorfose wordt gepresenteerd als de gang van een tanker op volle zee met soms onstuimig weer en af en toe wind mee in de vorm van financiële meevallers na de verkoop van Essent-aandelen en het niet doorgaan van de Zuiderzeelijn. Waar ook iets voor te zeggen valt: de loop der dingen is vaak veel krachtiger dan al het gekrakeel er rondom heen.