Jan Cremer in Emmerhout
Grooves, synths, bassen en Rick James

Olie van Het Nationale Toneel plakt niet

Olie Het Nationale Toneel
Ik kon dinsdag in Theater Atlas  naar Australia’s Thunder From Downunder. En ik kon naar Olie van Het Nationale Toneel in een regie van Theu Boermans. Op aanraden van Eric Nederkoorn, die als theaterrecensent vier sterren gaf aan Olie, koos ik voor het laatste, ook omdat het Het Nationale Toneel niet zo vaak naar Emmen komt.

En daar zaten we we dan, 60 mannen en vrouwen op de tribune met zicht op de vlakke vloer van de Dagblad van het Noorden-zaal. Ondertussen mochten in de Rabobankzaal bijna 800 dames zich verlekkeren aan wat was aangekondigd als 'gespierde, goed gebouwde en sexy dansers'. Zo zijn kaarten verdeeld in Emmen.

Olie is de herneming van een stuk van Lukas Bärfuss over twee mannen (Bram Coopmans en Joris Smit) die drie jaar lang ergens in de voormalige Sovjet Unie tevergeefs naar olie zoeken, terwijl de vrouw van een van die mannen zich stuk probeert te zuipen en ondertussen haar Russische huishoudelijk hulp verwijt dat Russen geen beschaving kennen. Vooral om die vrouw, gespeeld door Tamar van den Dop, draait het.

Het viel niet mee.

Het rare is, dat ik na herlezing van de recensie in Dagblad van het Noorden het eens ben met Nederkoorn. Er wórdt goed geacteerd in Olie. Het kubusdecor met daarin een groeiende luchtballon – een gezwel zo u wilt – ís goed gevonden. Het gegeven van mensen die elkaar exploiteren en gevangen houden in hun hebzucht en verlangen naar welvaart, zégt iets over de slechtheid van de mens.

Maar hoewel ik de scenewisselingen aanvankelijk fascinerend vond – hoe doen ze dat toch in het donker? – en ook ik schrok toen de ballon uiteenspatte, zat ik mij behoorlijk te vervelen voor mijn geld. Ergerde ik me aan de wartaal, vooral aan de tekst die Mira van der Lubbe moest uitspreken als demon van Van den Dop, en aan de taalles die Van den Dop haar hulp Antoinette Jelgersma probeerde bij te brengen.

Voortdurend vroeg ik mij af wat dit alles met míjn leven te maken had.

Laat ik mild zijn voor Boermans en Bärfuss: veel te weinig. Maar ik kom dan ook niet uit Schoonebeek.