In NRC/Handelsblad stond afgelopen vrijdag een commentaar onder de kop 'De FC Blut tracht zich te redden'. Het commentaar gaat vooral over Fortuna Sittard en FC Twente, maar begint aldus:

"Drie roemruchte voetbalclubs, drie verhalen over de ondergang. Topklasser WKE uit Emmen, vorige week failliet verklaard, staat symbool voor de schaduweconomie in de top van de 'amateurs'. Een belastingschuld werd de club op het Emmense woonwagenkamp fataal."

Over de schaduweconomie schreef een der gemeentedichters van Emmen recent dit:

Nooit een keer. Verliezen is als rennen
op nat gras. Het daagt je uit. Hoe harder
ze janken bij Grote Geert, hoe sterker
je gelooft dat de winst wordt bepaald
door de prijs van metaal. De wedstrijd
is pas afgelopen na het eindsignaal.

Dat eindsignaal heeft dus voor het eerste elftal geklonken. De andere teams maken de competitie gewoon af. Daarna zal WKE, vermoedelijk, onder een andere naam 'een doorstart' maken. Het eerste zal in de Vijfde Klasse beginnen om in de seizoenen die komen op te klimmen naar een niveau waar geen serieuze salarissen hoeven te worden betaald.

In de supermarkt van Emmermeer krijg ik ondertussen voetbalplaatjes van lokale clubs bij mijn boodschappen. Ik kon kiezen uit plaatjes van acht teams: VV Emmen, EHS’85, Drenthina, WKE, DZOH, SC Angelslo, SVBO en Weerdinge. Uiteraard koos ik voor WKE. Vanwege WKE, maar ook omdat 'Het Eerste' - of eigenlijk 'Het Laatste' - compleet te krijgen.

Ik heb inmiddels Hendrik Oosting, Bernando Veenvliet, Melvin de Vroet en Joost Schrik. Hendrik heb ik dubbel.