Afgelopen week bezocht ik een bijeenkomst in Emmen over de toekomst van de oude dierentuin. Van de eigenaar, de gemeente Emmen, mogen daar in een deel van de bestaande gebouwen kunstenaars en cultuurinstellingen neerstrijken – wie en hoe is nog de vraag. Vandaag staat er een ingekort stukje over de bijeenkomst in de krant:

Vanmorgen werd ik wakker uit een droom waarin het oude dierenpark een hoofdrol speelde, vermoedelijk ingegeven door de  bijeenkomst van afgelopen woensdag. In de droom zat ik in een schoolklas en gaf meester Djoek Grimme van basisschool 't Eenspan in Emmen een rekenopdracht. Uit angst beet ik het kontje van mijn potlood aan flinters. De rekenopdracht ging zo:

"Een dorp herbergt een park waar in 1997 1,3 miljoen bezoekers komen. Dat park is bereikbaar via een plein waar de VVV-folders over zeggen dat het sfeervol is, met een ruim aanbod aan winkels en gezellige terrasjes. Ook beschikt het dorp over een theater waar veel mensen kunnen genieten van concerten, toneeluitvoeringen en dansvoorstellingen.

Dan wordt in het dorp besloten een nieuw park te bouwen waar in 2017 1,3 miljoen bezoekers worden verwacht, plus een nieuw theater waar veel mensen kunnen genieten van concerten, toneeluitvoeringen en dansvoorstellingen. Beide worden gebouwd bij een nieuw plein, maar de winkels en de VVV zijn verdwenen en de gezellige terrassen ontbreken. Dit alles kost 500 miljoen euro."

Vraag: wat is hier verloren of gewonnen?"

Dromen kunnen vreemd zijn. Grillig en irrationeel, zeg maar gerust onzinnig. Deze droom was extra vreemd omdat ik nooit bij Djoek Grimme van 't Eenspan in de klas gezeten heb. Ik heb zelfs niet op een basisschool in Emmen gezeten. En rekenen is nooit mijn sterkste kant geweest.