The Maureens ook zonder toegift een prima bandje
Wachten op andere tijden in Emmen

Leest 'Het compostcirculatieplan' van Anton Valens

 

Ik lees voor de krant – en voor Podium TV – de nieuwe roman van Anton Valens. Diens Het compostcirculatieplan is wederom een uniek staaltje ongrijpbare literatuur uit het hoekje waarin ook Wouter Godijn en Tonnus Oosterhoff verblijven.

In Het compostcirculatieplan krijgt een kunstschilder en schrijver, die wel iets weg heeft van Anton Valens, via zijn 'literaire butler' toegang tot een volkstuin. De ik-figuur heeft het meer dan nodig. Met de kunst en zijn plek in de maatschappij wil het niet lukken. Zelfs een poging tot zelfmoord, een van de 'hoogtepunten' in deze roman, weet hij niet tot een goed einde brengen.

Bij aanvang van het zesde boek van Valens is de butler, eigenlijk is het een meelezende adviseur, overleden. In wat volgt, lezen we hoe deze man kon uitgroeien tot een zeldzame vriend, een man die de schilderende schrijver gelegenheid gaf een eigen paradijs te creëren te midden van klussers, zenuwlijders en andere doorsnee burgers die niet zouden misstaan in een film van Ken Loach.

Dat alles is welbeschouwd bijzaak in een fascinerende wereld die met de fascinerende inzet wordt opgeroepen, waarin het enerzijds draait om compassie en zelfspot en anderzijds om realisme en absurdisme. Spitten, sjouwen, wroeten, zweten in zon, wind en regen – de klonten bagger en modder vliegen de lezer in het gezicht en om de oren. En het is heerlijk.