"Ik heb een tijdje geleden een lepel weggegooid, per ongeluk. Nu voel ik me iedere keer als ik de afwas doe intens ongelukkig. Ik zoek een nieuwe lepel, met een een rood handvat, maar ik kan hem nergens los vinden."

Intens ongelukkig?

"Echt intens. Dat je wilt huilen omdat je zo stom was een lepel weg te gooien."

Het is maar een lepel, zou je denken. Blijkbaar is het een dieper verdriet. Iets existentieels. Zie het als een teken dat je leeft.

"Het voelt incompleet: 4 vorken, 4 messen en dan 3 lepels. Echt verschrikkelijk."

 Een soort amputatie?

"Ja, een soort amputatie in de bestek-la. En je weet ook dat het nooit meer goed komt."

Dat klopt. Want zo'n nieuwe is te nieuw. En altijd nieuwer.

"Precies."

Het heeft een niet meer te overbruggen afstand met de andere lepels.

"Ja."

Een eeuwige kloof.

"Eeuwig gemis."