Veel mensen in mijn omgeving doen enthousiast over House of cards, de televisieserie die wordt uitgezonden op Netflix. Wij hebben hier geen Netflix – ons bent zuunig – dus of het enthousiasme terecht is kan ik niet zeggen. Wat ik wel kan zeggen, is dat ik bij het zien van Kevin Spacey altijd eerst moet denken aan de douchescene in American Beauty en daarna pas aan zijn onmiskenbare kwaliteiten als acteur. Ik vind dat geen goed teken.
Zaterdag pikte ik voor 10 euro – zuunigheid is relatief – bij Boekenvoordeel een box uit de schappen met zes dvd's waarop de BBC-serie House of cards is gebrand. Deze televisiereeks dateert uit de jaren negentig en ik weet nog goed dat toentertijd niemand in mijn omgeving enthousiast deed. Wellicht lag dat aan de tijdgeest, maar het kan ook te maken hebben gehad met de omgeving waarin ik verkeerde.
Je weet het niet, je kan het niet zeggen.
Hoofdrolspeler in de BBC-versie is Ian Richardson, een verdorven politicus met het merkwaardige vermogen om bij het publiek voortdurend vergeving af te dwingen. Some things just have to be done et cetera. Richardson is inmiddels overleden, hij schijnt een fantastisch acteur te zijn geweest, eentje uit een oude doos die voornamelijk werd geopend voor Shakespeare-vertolkingen en ander klassiek drama.
Zoals ik 'm in de box aangetrof beslaat de Britse House of cards drie delen die zijn gebaseerd op het boek van ene Michael Dobbs. In het eerste deel speelt Richardson nog een gewiekste chief whip, in het laatste deel is hij een premier die een bloedspoor achter zich aansleept tot de onthulling van een monument voor Margaret Thatcher, de Britse premier die hij wilde 'uitwissen'.
Na 660 minuten kijktijd schakelde ik over naar Nieuwsuur. Daarin werd de immer blije staatssecretaris Jetta Klijnsma in het nauw gedreven omdat zij volgens D66 en de SP onverantwoord creatief zou zijn omgesprongen met cijfers over arbeidsgehandicapten die een baan hebben toegewezen gekregen in het bedrijfsleven. Toen Klijnsma in beeld verscheen moest ik zowel aan Richardson als aan Spacey denken. Ook dat is geen goed teken.