Wij hebben hier sinds kort een nieuwe kapper in de buurt, Nozem. Het mooie is: je kunt er laten tatoeëren. Dat is op meer plekken in Emmen mogelijk – de behaarde lichamen in de regio zijn zo kolossaal dat je Zuidoost-Drenthe een walhalla voor vleesinkters kunt noemen. En aan kappers is evenmin een gebrek. De ene na de andere salon opent hier de deuren. Je vraagt je af hoe het kan, en vervolgens profiteer je er weer van. Zolang het steeds dunner wordende haar er om vraagt.

Nozem is gevestigd in een voormalig woonhuis dat tien jaar lang heeft staan verkrotten. Eerst zat er een naaimachinehandel in, die sloot deuren nadat zich in het belendende pand een projectontwikkelaar vestigde, Orangerock, deels eigendom van de succesvolle (transport)ondernemer Ronald Lubbers, die onlangs zijn intrek heeft genomen in een grondig opgeknapte havezathe  bij Oosterhesselen.

Na de naaimachinehandel deed het pand dienst als onderkomen voor een rijschool. Het verval werd er weinig anders van. Wij als omwonenden waren daar niet blij mee. Wie in de buurt van een bouwval woont, ziet zijn of haar eigendommen weinig in waarde stijgen. Maar omdat klagen niet helpt, en we bovendien niet wisten bij wie we moesten zeuren over de rot in de kozijnen, de oprukkende schimmels, de scheuren in de muren en het rondvliegend puin – Orangerock? – hielden we ons stil.

Vaak is dat het beste. Dan gaan de dingen vanzelf voorbij.

Begin dit jaar, net voordat de ineenstorting zich zou voltrekken, werd een plakkaat aan het pand bevestigd dat de komst van die kapsalon en tattooshop aankondigde. Wie is in hemelsnaam zo gek om op een toch al overvolle markt nóg zo'n knip- en spuitwinkel te beginnen, was onze eerste gedachte. De economie is toch een zaak van vraag en aanbod? Daarop begon ook het plakkaat ernstig in verval te geraken.

Totdat ineens, een paar weken terug, mensen van het grootste bouwbedrijf in de regio, Brands Bouwgroep, begonnen te slopen, te metselen, te timmeren, te sauzen en te verven. Nieuwe buitenkant, nieuwe binnenkant. Alles in de bouwstijl van het naastgelegen Orangerock, maar dan zonder pantser van cortenstaal en dus in oude luister. In mum van tijd oogde het voormalige krot als nieuw.

Als kers op de taart, vlak voor de heropening afgelopen zondag, zette iemand een klein bordje in het raam: 'Nozem. Barber & Tattoo wordt mede mogelijk gemaakt door de provincie Drenthe.'

Ere wie ere toekomt, blijkt uit navraag op het provinciehuis in Assen. We citeren uit een beschikking behorende bij de 'Uitvoeringsregeling stimulering herontwikkeling en herbestemming van vastgoed' die sinds 1 juli 2014 van kracht is: "Het plan voorziet in de ombouw van een karakteristiek kantoorpand naar een barberij/herenkapperszaak. Het pand is gelegen in het centrum van Emmen. Daarmee voldoet de aanvraag aan de voorwaarden van de regeling. De subsidiabele kosten zijn bepaald op € 162.972,--. De subsidietoekenning is vastgesteld op  € 40.000,--."

Kortom, de provincie Drenthe heeft een bedragje gelapt om ons te verlossen van de oprukkende verloedering in de buurt. Daar kun je lafjes kwade dingen van denken. Zoals: waarom moet het eerst tien jaar duren waarin het van kwaad tot erger gaat voor de eigenaar van zo'n pand op het idee komt om het op te knappen? Maar je kunt liberaal ook denken: goed dat er een overheid is die projectontwikkelaars helpt een 'karakteristiek kantoorpand' om te bouwen naar een barberij.

Hoewel het woord barberij in onze Van Dale niet voorkomt, proberen wij het laatste. Ons huis schijnt ook weer in waarde te stijgen. Het is goed onderhouden. Nu nog een koper vinden. Orangerock?