Nadat ik uren achtereen mailberichten had verwijderd met reacties op een foto waarin ik was 'getagd', probeerde ik mij voor de geest te halen wat er allemaal tijdens de nieuwjaarsreceptie was gebeurd. Burgemeester Cees Bijl had in theater De Muzeval zijn toespraak gehouden, zoveel was zeker.

Terwijl ik mijn ogen sloot, zag ik hoe hij met een plastic tas van Blokker het podium beklom, uit die tas het koffertje met de ambtsketting tevoorschijn haalde, die ketting rond zijn hals drapeerde en vervolgens dat Blokker-tasje opgevouwd in de zak van zijn, ik meen, terlenka-pantalon stopte. Uit de theaterzaal had luid gelach geklonken.

Daarna had Bijl traditiegetrouw de cijfers gegeven en de zegeningen geteld. 250 vergunningen voor carbidschieten waren in 2014 afgegeven, twintig Koninklijke onderscheidingen uitgereikt, 36 wietpanden had hij gesloten. Café Groothuis was benoemd tot café van het jaar, Emmer-Compascuum had een nieuw multifunctioneel centrum gekregen, Wim Beekman van FC Emmen was goed bezig, de groei van de Voedselbank zette door, bakker Kolkman kreeg een pluim.

Uitgebreid had burgemeester Bijl stilgestaan bij de vorderingen in het centrum. "Het dreigt toch wel mooi te worden", citeerde hij op ironische toon Dagblad van het Noorden. "Tunnel klaar, op tijd, binnen het budget. Grootste lichtkunstwerk ter wereld. Vier wanden van 230 meter lang. Dus reken maar uit. We zien de dingen in het zicht komen. Dat is belangrijk."

De onderaannemers bij de bouw van het Wildlands Adventure Zoo werden geprezen als ambassadeurs. Het nieuwe theater werd een plaatje genoemd. "Het komt in beeld. Je merkt dat mensen er anders over gaan praten", constateerde Bijl. "Ik denk dat het goed is, dat we de goede dingen van Emmen gaan vertellen. Ik zou graag in 2015 uitdragen, dat hier heel mooie dingen gebeuren. Samen met u. Vergeet die Atlas voor Gemeenten."

Daarop was de burgemeester met zijn ambtsketting naar een op het podium opgesteld 50 kilometer verbodsbord gelopen. Hij had de Blokker-tas uit zijn broekzak gehaald en deze over het bord getrokken. Een luid applaus volgde. Hij bedankte Jos Schomaker van de gelijknamige modewinkel, omdat deze T-shirts had laten maken met het opdruk Emmen. First. Na afloop konden we een gratis exemplaar ophalen bij de uitgang, beloofde Bijl. En dan kregen we er een entreebewijs voor de oude dierentuin bij.

Ik opende mijn ogen en dacht aan de roman Vertrouwd voordelig van Peter Middendorp. Daarin wordt beschreven hoe de Akzo ooit gratis donkerblauwe winterjassen had uitgedeeld in Emmen. Waarna iedereen in Emmen jaren achtereen met die onverslijtbare jassen wezenloos door de winkelstraten was gaan sjokken.

Peter Middendorp zou van het gebaar met de T-shirts genoten hebben, dacht ik. Of gegruwd. Je weet het bij die van Middendorp nooit.

De nieuwjaarsreceptie was daarna past echt gezellig geworden, herinnerde ik mij weer. Iedereen die iets voorstelde was er, behalve Henk Goslinga. Iedereen deed aardig tegen elkaar. Zoals het hoort. Iedereen zong mee met Dilana Smith. Iedereen sloeg elkaar op de schouder en dronk daar bier bij. Saskia Boelsums was blij met haar Cultuurprijs. Het Sinterklaashuis was blij met de benoeming tot Emmenaar van het jaar.

En toen, ineens, herinnerde ik mij nog twee cijfers van de burgemeester.

Het eerste had betrekking op de daling van het aantal inwoners. Met ingang van 2015 wonen nu nog 107.783 mensen in Emmen, had Bijl verteld. Wederom minder dan in het jaar daarvoor. Als oorzaak noemde de burgemeester, heel logisch, de ligging van Emmen in de krimpregio Oost-Drenthe. In 2007 was het streven nog gericht geweest op 120.000 inwoners in 2020, wist ik.

Het tweede cijfer had betrekking op het aantal banen dat in 2014 in Drenthe verloren was gegaan: 5600. 5600 in een jaar tijd. Veel meer dan alle inwoners van Emmer-Compascuum bij elkaar. Opgeteld net zoveel als alle inwoners van Erica, Zuidbarge en Westenesch.

Opnieuw probeerde ik te denken aan de heel mooie dingen die in Emmen gebeuren. Opnieuw sloot ik mijn ogen.