Vincent van Gogh was een verwoed brievenschrijver, dat weten we. Alleen al gedurende zijn korte verblijf in Drenthe, tussen 11 september en 4 december 1883, verstuurde hij 23 brieven – allemaal naar zijn broer Theo. Voor wie ze lezen wil, kan ik Vincent van Gogh. De kunst van het woord. Zijn mooiste brieven aanbevelen.
Daar we in Emmen geen postkantoor meer hebben, kocht ik als kassakoopje bij de Bruna een velletje met tien Van Gogh-zegels. Van Gogh heeft de posterijen vaker geïnspireerd, maar dit keer zijn de zegels afgegeven ter herdenking van zijn dood, 125 jaar geleden. Op iedere zegel, eigenlijk is het een sticker, is een schilderij afgebeeld. Niet al te groot overigens, zeg maar gerust veel te klein.
Naar huis fietsend dacht ik hoe Van Gogh dat toentertijd deed. Plakte hij zegels op zijn brieven? Ging dat in die tijd op de pof, of post restante? Want kon je ze in Hoogeveen of Nieuw-Amsterdam wel kopen?
Thuisgekomen haalde ik mijn oude postzegelcatalogus tevoorschijn en concludeerde ik dat hij keuze moet hebben gehad uit twee soorten: een zegel met de afbeelding van koning Willem III die tussen 1872 en 1888 werd gebruikt, of een cijferzegel zoals die sinds 1876 werd gebruikt.
De 'blauwe Willem III' had je vanaf 5 cent, wat mij veel geld lijkt voor een armlastig kunstschilder. De cijferzegels begonnen met een halve cent en dan kreeg je een roze exemplaar, wat heel mooi is, maar misschien alleen geschikt voor een ansicht met opdruk 'Groeten uit Drenthe' en niet voor de dikke brieven van Van Gogh placht te versturen.