Luisterfeest 45 NAP in 10 foto's
Wat ons boven het hoofd hangt

Over 'Twijduustern' van Harry Niehof

TwijduusternPaul Abels van uitgeverij Afdh uit Enschede vroeg zich onlangs af hoe het komt dat de Twentse regiofolk blijft steken in platitudes en de Gronings-Drentse niet. Aanleiding was de jongste cd van Daniël Lohues en het Bosklopperavontuur van Bert Hadders en de Nozems, twee wapenfeiten die laten zien dat het Nedersaksisch artistiek interessante projecten blijft opleveren.

Met Twijduustern, het nieuwe album van Harry Niehof, wordt deze lijn doorgetrokken. Wederom hebben we te maken met een plaat waarop de taal het verschil maakt. Dat wil zeggen: als Niehof in het Engels zou zingen, zouden we veel minder plezier aan hem beleven. Regels als ,,Blaauwe luchten boven t wiede slichte laand/ je zain het zo: Grunnen is kloar”, wil je niet anders dan in zijn zacht gruizig Gronings horen.

De muzikale horizon is echter breed. We horen folk en blues, rootsmuziek, maar ook de glamrock van Marc Bolan in Suzanne. Angelsaksische muziek derhalve, met erg fijne gitaarpartijen van onder anderen Wyno Bruinsma en producer Herman Grimme. En alles wordt steeds klein gehouden, alsof dit repertoire bedoeld is voor in cafés en dorpszaaltjes.

De toon en het tempo op Twijduustern zijn ondertussen opvallend berustend en ontspannen. In Swaarde wolken, over de bevingen, laat Niehof even zijn tanden zien. Maar in het slotlied, Grunnen beeft, heeft de grimmigheid alweer plaats gemaakt voor ’n gebbetje: ,,En nog weer n moal plamuren/ dat wordt ons veuls te duur.”

Minpuntje scoort de vormgeving. Het album is opgetuigd met een portretschildering van Ron Glasbeek, waar niks mis mee is. Maar bij het samenstellen van de inlay is iets over het hoofd gezien. De tekst van Nait Allain is twee keer afgedrukt, die van Suzanne ontbreekt en voor de technische gegevens, wie speelt wat en waar, bleek geen ruimte. Een beetje zuinig.

Niehof laat zich niet van de wijs brengen, daarvoor is het het zelfbewustzijn te sterk, dat is de conclusie die we mogen trekken. Hij weet hoe het eindigt: ,,K heb sterke zolen onder schounen zet/ kloar veur t volgende verhoal/ op gitaar heb k nije snoaren zet/ en ik swaai nog ’n leste moal// vandoag goa ik op reis/ noar t beloofde laand.’’

CD Twijduustern Artiest Harry Niehof Label www.harryniehof.nl