Meppel mag zich culturele gemeente van Drenthe noemen, en doet dat ook. Voor de rubriek 'Drentsigheden' reisde ik naar de poort van de provincie om te horen hoe de gewone Meppeler man op het Kerkplein de zegeningen ondergaat.

Wat staat u daar sip? Last van tegenslag?

"Nee, nee. Ik concentreer mij op wat komen gaat. Normaal sta ik hier in alle rust, hooguit urineert een kroegloper mij over de schoenen. Maar 29 maart ziet het hier misschien zwart van de mensen. Dan is 'De Meppeler toren spreekt', een hoorspel waarbij de gebouwen in de stad verhalen vertellen.”

Ziet u daar tegenop?

"Ik kijk er naar uit. Het wordt het hoogtepunt van Meppel als culturele gemeente van Drenthe. En dat mag ook. Sinds wethouder Myriam Jansen in de plataan probeerde te klimmen, heb ik hier geen hoogtepunt meer gezien.”

Hoe bedoelt u?

"Begrijp mij goed, ik wil niemand voor het hoofd stoten. Maar ik had mij lekker laten maken met verhalen uit Aa en Hunze, de vorige culturele gemeente van Drenthe. Daar had je FestivalDerAa, de Drentse Bluesopera, Walkyre, de opening van het Cuby Museum. Allemaal bijzondere, nieuwe evenementen waar nu nog over wordt gesproken. In Drenthe en daarbuiten. En wat hebben wij?''

Zeg het maar.

"Oude wijn in nieuwe zakken. De officiële opening werd opgeslokt door het traditionele Grachtenfestival. Daarna kregen we Zomerzinnen, dat reist al járen door Drenthe. In september was weer er Live in Meppel, dit keer met Bløf en Asman. Aansluitend klein bier: een onthulling van een plaquette, iets met schoolkinderen, de vermagering van Bert Roodhof, een picknick, singer-songwriters bij Wybrich Kaastra, Ton Henzen die zijn haar laat groeien, exposities in De Secretarie. Allemaal prachtig, ik dank de vele vrijwilligers. Maar ik hoopte nieuwe gezichten in Meppel te zien. Vers, bruisend volk van buiten.''

Meppel weet zich anders goed bezig te houden.

"Voor Meppel werd uitgeroepen tot culturele gemeente gebeurde hier ook al vanalles. Maar er werd bezuinigd, en flink. Het provinciegeld voor de culturele gemeente moest gebruikt worden om de brokken te lijmen. Er is gekozen voor de leuze 'Meppel maakt het', maar niemand buiten Meppel merkt het. Samenwerken? Samen repareren. We schieten hier de facto niets mee op.''

De facto?

"Dat is latijn. Het feit dat ik mijn dagen op een plein slijt, wil niet zeggen dat wij hier in Meppel van de straat zijn. Dat is nu net het verschil met de rest van Drenthe. Maar nu wil ik dat u weggaat. U verpest mijn humeur met uw vragen. Geef mij de ‘Meppeler Courant' maar. Ik wil mij verheugen. Naar oud Meppeler gebruik gaat dat het beste door een hand in de zak te steken en even de kop te laten hangen. Heel even. Daarna kan de neus weer in de wind richting Zwolle.''