Aan de Nederlandse taal is goed te zien hoe de tijden veranderen. Sla maar eens een boek, krant of tijdschrift van een halve eeuw geleden open; de wereld van toen lijkt oud, de wereld van nu jong – vraag niet hoe het kan, maar geniet er van.

In het Drents is dat anders. Lees bijvoorbeeld in het jongste nummer van Maandewark/Oeze Volk in de rubriek 'Uut de olde deus' eerst het gedicht 't Wit hoesie van Grietje Clewits uit 1959. En lees daarna elders het gedicht Veurjaorsverlangen van Gerdina uit 2013. De gedichten verschillen vijftig jaar, maar taal, vorm en thema zijn vrijwel identiek.

In Drenthe staat de tijd soms stil, met name in Maandewark/Oeze Volk. Vorig jaar stond het voortbestaan van het blad even ter discussie, maar begin januari maakte voorzitter Anne Doornbos van het Huus van de Taol bekend dat alles voorlopig blijft zoals het was.

En zo is Maandewark/Oeze Volk nog steeds het oudste en grootste Drentstalige tijdschrift. Voor wie houdt van nieuws, onenigheid en andere zaken van voorbijgaande aard is dat wellicht lastig te begrijpen, maar 2000 abonnees vernuveren zich al jaren met teksten waarin gezelligheid en behoud – en dan vooral van het Drents – voorop staat.

Zo lezen we in het eerste nummer van de 59ste jaargang onder meer over wat Dick Blancke op zijn geheime Franse landgoed met het wild en de jacht te stellen heeft, hoe de treinreiziger Bas Luinge duurder uit is in Grolloo, wat Harm Jan Lessche op de brink van Zuidwolde zag en dat Jan Hollenbeek Brouwer uit de tijd is gekomen.

Wat nooit uit de tijd gaat, is brommers kieken. Terwijl iedereen tegenwoordig op een scooter rijdt, schrijft Hennie Stokker-Stadman dat ze het bij een Puch Maxi houdt. Moet kunnen. Ook veelzeggend is de omslag van Maandewark/Oeze Volk. Daarop prijkt een foto van een dik pak sneeuw. Sneeuw? Dat is iets van wel heel erg lang geleden.

Tijdschrift Maandewark/Oeze Volk Jannewaori – febrewaori 2014 –1. Verschijnt zes keer per jaar. Uitgever Huus van de Taol. Abonnement 13 euro.